Cytaty o życiu

KRYZYS DWUDZIESTOLATKA: Okres zapaści umysłowej występującej między dwudziestym a trzydziestym rokiem życia, często spowodowany niezdolnością do znalezienia się poza szkołą i innym otoczeniem o ustalonej strukturze i powiązany z uzmysłowieniem sobie samotności jednostki. Często bywa początkiem zainteresowania rytualnym przyjmowaniem substancji farmaceutycznych.

Musimy pozbyć się życia, jakie zaplanowaliśmy, aby mieć życie, które na nas czeka.

Nadzieja złudna, bo jednym da skrzydła,
Drugich omota w swe sidła;
Żądz lotnych wzbudzi w nich ognie,
Aż życie pióra te pognie.

Życie jest błyskiem świadomości w wieczności...

Czułam jego ciepło i miłość. Dopełniło się. Ostatni element mojego świata trafił na swoje miejsce. Jego dusza uzupełniała moją. Był moim mężczyzną. Równym mnie.
Ale przede wszystkim odzyskałam życie. Moje własne życie. Będę chroniła Lissę, będę jej służyć, ale pozostanę sobą.

Musimy nauczyć się żyć chwilą obecną. Jeśli za często myślimy o przeszłości, męczymy samych siebie wyrzutami sumienia i rozżaleniem. Jeśli zbyt wiele oczekujemy od przyszłości, zaczynamy żyć w świecie iluzji. Jedyne, co jest naprawdę warte naszego trudu, to żyć pełnią życia tu i teraz...

Wszyscy mamy blizny, zbieramy je przez całe życie. Blizny po dziecinnych
upadkach i szkolnych bójkach, po wyciętym wyrostku i po dziecku wyjętym
z brzucha w chwili, kiedy jego serce przestawało już bić. Blizny po
chwilach, gdy ciała nas zawodziły, nie spełniając naszych oczekiwań. I
blizny wewnątrz, niewidoczne- od ostrych odłamków pijackiego krzyku
rozpryskującego się po domu jak szkło ze szkolnego okna, od wyzwisk
rzucanych w twarz na podwórku. Tych blizn nie pokazujemy nikomu, bo gdy
je pokazujemy, ludzie odwracają głowy i zmieniają temat, a w najlepszym
przypadku rozpoczynają licytację.

Wyjdź za takiego mężczyznę, który będzie z tobą wędrował przez życie przez następnych pięćdziesiąt, sześćdziesiąt lat, otwierał przed tobą drzwi, trzymał cię za rękę, parzył ci kawę, wcierał krem w pęknięcia na twoich stopach, stawiał cię na piedestale, bo tam jest twoje miejsce.

Podstawowa różnica między Indianinem a Europejczykiem jest taka, że Indianin przystosuje swoje życie do panujących wokół warunków, a Europejczyk zmieni świat dookoła w taki sposób, żeby było mu wygodnie.

Życia nie można włożyć między książki. Trzeba je tam znaleść.

W życiu nie ma cudownych lekarstw. Jest tylko długie, mozolne wyłażenie z dziury, którą człowiek sam sobie wykopał.

Pamięć jest jak fikcja literacka. Wybieramy to, co najjaśniejsze i najciemniejsze, odrzucając to, co napawa nas wstydem, i w ten sposób tkamy rozłożysty dywan naszego życia

- Komuś tak młodemu, jak ty może to wydać się niewiarygodne, ale dla Nicolasa i Perenelli to coś takiego, jak położyć się do łóżka po długim, bardzo długim dniu. Ostatecznie dla należycie zorganizowanego umysłu śmierć to tylko początek nowej wielkiej przygody. A ten Kamień... cóż, to wcale nie była taka wspaniała rzecz. Sam pomyśl: tyle pieniędzy i lat życia, ile zechcesz! Dwie rzeczy, których ludzkie istoty pragną najbardziej... Tylko że ludzie mają wrodzony talent do wybierania właśnie tego, co dla nich najgorsze.

Im więcej ktoś wie, tym bardziej nie powiodło mu się w życiu.

Lud bowiem nigdy nie burzy się z powodu, że dźwiga ciężki wór, nigdy nie burzy się z powodu wyzysku, ponieważ nie zna on życia bez wyzysku, nie wie, że ono istnieje, a jakże można pożądać czegoś, czego nie ma w naszym wyobrażeniu? Lud wzburzy się dopiero wtedy, kiedy nagle, jednym ruchem ktoś spróbuje wrzucić mu na plecy drugi wór. Chłop wtedy nie wytrzyma, padnie twarzą w błoto, ale zerwie się i chwyci siekierę. I to, łaskawco, chwyci siekierę nie dlatego, żeby już żadną siłą nie mógł dźwignąć owego drugiego wora, nie, on by go dźwignął! Chłop zerwie się, ponieważ odczuwa to tak, że chcąc nagle i jakby cichcem wrzucić mu drugi wór na plecy, próbowałeś go oszukać, potraktowałeś go jako bezmyślne zwierzę, podeptałeś resztkę jego zdeptanej godności biorąc go za durnia, który nic nie widzi, nie czuje, nie rozumie. Człowiek chwyta za siekierę nie w obronie swojej kieszeni, tylko swojego człowieczeństwa (...).

Im więcej znajdujesz w sobie wewnętrznej siły do tego, żeby sprzeciwiać się złym rzeczom w Twoim życiu, tym ta siła w Tobie coraz bardziej rośnie.

Życie nie jest pieśnią, kochanie. Może sama się kiedyś przekonasz ku własnemu smutkowi.

Gdzie miejsce na radość w twoim idealnie zaplanowanym, zaprojektowanym, wypełnionym zasadami życiu?

Życie pozbawione miłości jest nic niewarte.

Przyszedł na plażę jakby nigdy nic, powiedział do dzieci parę słów - i na zawsze odmienił całe ich życie.