A koniec jest początkiem i nową nadzieją...
Apetyt połączony z przekonaniem, że się go zaspokoi, nazywa się nadzieją.
Bo miłość nie zna pór dnia, a nadzieja nie ma końca, a wiara nie zna granic. Tylko wiedza i niewiedza skrępowane są czasem granicami.
Bóg jest dobry, skoro młodym dał urok, wdzięk, zdrowie, przekorę, bunt, nadzieję, optymizm i radość, nam wyrozumiałość, tolerancję i zgodę na ich czasem głupią, lecz konieczną niezależność.
Być grzesznikiem, to nasze nieszczęście, ale być tego świadomym – to nasza nadzieja.
Choć radość jest krótka, poprzedza ją jeszcze długa nadzieja, a po niej zostaje jeszcze dłuższe wspomnienie.
Ci, co żyją nadzieją, widzą dalej.
Ci, którzy żyją nadzieją, widzą dalej. Ci, co żyją miłością, widzą głębiej. Ci, co żyją wiarą, widzą wszystko w innym świetle.
Czasem trzyma nas przy życiu nadzieja, czasem przyzwyczajenie, a czasem strach. W pierwszym przypadku mamy życie, w drugim wegetację, w trzecim piekło.
Dla przeciwwagi wielu uciążliwości życia, niebo ofiarowało człowiekowi trzy rzeczy: nadzieję, sen, śmiech.
Fałszywa nadzieja dodaje fałszywej otuchy.
Gdy braknie pytań to brak odpowiedzi odbiera nam także nadzieję.
Gdzie cierpienie, tam i nadzieja.
Jedna radosna nadzieja jest więcej warta, niż dziesięć suchych rzeczywistości.
Kobieta jest wiosną... przychodzi po jesieni i zimie, przynosi świeżość i ciepło... i jeszcze przynosi nadzieję.
Kochać kogoś znaczy na zawsze złożyć w nim nadzieję.
Kogo Bóg darzy wielką miłością, w kim pokłada wielkie nadzieje, na tego zsyła wielkie cierpienie, doświadcza go nieszczęściem.
Kto kocha małe - temu olbrzymieje i lada promyk zolbrzymia nadzieję.
Kto żyje nadzieją, tańczy bez muzyki.
Lepiej podróżować z nadzieją niż przybyć do celu.
