Bo widzisz, najgorszą samotnością nie jest ta, która otacza człowieka, ale ta pustka w nim samym, kiedy z kraju nie wyniósł ani cieplejszego spojrzenia, ani serdecznego słówka, ani nawet iskry nadziei.
Boimy się samotności, bo stawia nas twarzą w twarz ze sobą.
Czasami każdy człowiek potrzebuje trochę samotności, aby umiał docenić to co ma i zapomniał o tym, czego mu najbardziej brakuje.
Czujesz się osamotniony. Postaraj się odwiedzić kogoś, kto jest jeszcze bardziej samotny.
Drzewa nie istnieją osobno ani samotnie. Tym, co je łączy, to korzenie.
Idziemy przez ten świat samotnie, ale jeśli mamy szczęście, to przez jedną chwilę należymy do kogoś i ta jedna chwila pozwala nam przetrwać całe wypełnione samotnością życie.
Im wyższy postawisz sobie cel, tym bardziej będziesz samotny.
Jest rzeczą powszechnie znaną, że samotnemu a bogatemu mężczyźnie brak do szczęścia tylko żony.
Jeśli się boisz samotności – nie żeń się!
Kapłan jest człowiekiem żyjącym samotnie po to, aby inni nie byli samotni.
Każdy powinien mieć kogoś, z kim mógłby szczerze pomówić, bo choćby człowiek był nie wiadomo jak dzielny, czasami czuje się bardzo samotny.
Każdy z nas jest kowalem własnej samotności.
Kobiety wolą być naiwne niż samotne.
Kochać znaczy zaopiekować się czyjąś samotnością i nie starać się ani jej zburzyć, ani nawet poznać.
Ludzie czują się naprawdę braćmi tylko wtedy, gdy słyszą się nawzajem w ciszy rzeczy poprzez samotność.
Małżeństwo nie jest kresem samotności. Najgorsze chwile samotności poznałem dopiero ożeniwszy się.
Milczenie to sfera dokoła każdego czynu i każdego przejawu współżycia ludzkiego. Przyjaźń nie wymaga żadnych słów; to samotność, wolna od lęku samotności.
Miłość bez samotności byłaby nieprawdą, samotność bez miłości rozpaczą.
Miłość jest niebezpieczeństwem najbardziej samotnych.
Miłość to czuwanie nad cudzą samotnością.
