Jennifer L. Armentrout cytaty

Zawsze uważałem, że najpiękniejsi ludzie, naprawdę piękni w środku i na zewnątrz, to tacy, którzy nie są świadomi swojego wpływu.[..] Ci, którzy rozprzestrzeniają swoje piękno, chwalą się, marnują to, co mają. Ich piękno jest ulotne. to tylko skorupa, ukrywająca ciemność i pustkę." (tłum.)

- Jesteś dupkiem. Mówił... ci to ktoś wcześniej?
- Och, Kotek, każdego dnia mojego błogosławionego życia.

- Sprawdziłem twojego bloga.
- Znowu mnie prześladujesz, jak widzę. Mam zdobyć zakaz zbliżania się?
- W twoich snach, Kotek. O, czekaj, już w nich występuję, prawda?
- W koszmarach, Daemon. W koszmarach.

- Daemon, to nie był zwykły szaleniec.
- O to teraz jesteś ekspertem od szurniętych ludzi?
- Miesiąc z tobą i odnoszę wrażenie, że mam już doktorat w tej dziedzinie.

Książki były konieczną ucieczką, którą zawsze podejmowałam z radością.

- Od tamtego czasu tylko dźga mnie długopisem.
- Pewnie dlatego, że chce cię dźgnąć czymś innym.

Wykrzyczane z gniewem "KATY ANN SWARTZ!" i męski śmiech były tym, co wyciągnęło mnie z satysfakcjonującego, głębokiego snu. [...] Mama stała w drzwiach mojej sypialni ubrana w szlafrok, z rozdziawioną buzią. [...]
- Co? - wymamrotałam. Moja twarda poduszka się poruszyła. Spojrzałam w dół i poczułam, jak moje policzki płoną. Daemon był ciągle w moim łóżku. I częściowo na nim leżałam. [...] O mój Boże nie...
- To nie to, na co wygląda.
- Nie? - Mama założyła ramiona na piersi. [...] Zaczęłam się podnosić, ale ramię Daemona zacieśniło się na tali [...] Miałam ochotę umrzeć na tysiąc sposobów. Odepchnęłam go. Nie dał się. Nieznacznie uchylił powieki.
- Mmm, z czym ty masz problem? - Popatrzyłam znacząco na przejście. Zmarszczył brwi, odwrócił głowę i zamarł. - O, wow, niezręczne. - Odchrząknął i puścił moją talię. - Dzień dobry, pani Swartz.

- Ciasteczko?
- Jasne.
- Chodź i weź.
Daemon umieścił połowę ciastka między tymi pełnymi, stworzonymi do pocałunków ustami. [...] Daemon chwycił ciasteczko. W jego oczach był błysk, jakby właśnie wygrał jakąś bitwę.
- Czas minął, Kotek.

Piękna twarz. Piękne ciało. Koszmarny charakter. Święta trójca przystojnych chłopców.

- Witaj, skarbie, byłem na wódce i panienkach. Tak, wiem, moje priorytety trochę się zmieniły.

- Wyglądasz, jakbyś ty się kąpała, a nie ten samochód. Nigdy bym nie pomyślał, że mycie samochodu jest takie ciężkie, ale po oglądaniu cię przez ostatnie piętnaście minut jestem przekonany, że powinni zrobić z tego sport olimpijski.

W chwili, w której cię odnalazłem, zgubiłem siebie.

- Oberwałeś pudełkiem po lodach?
- Tak.
- Cholera. Szkoda, że mnie to ominęło.
- Jestem pewien, że Dee z przyjemnością to dla ciebie powtórzy.

Skromność jest dla świętych i nieudaczników. Ja nie jestem ani jednym, ani drugim.

- Nie umierasz- powiedział.
- Skąd wiesz?
Spojrzał mi prosto w oczy.
- Bo nigdy bym na to nie pozwolił.

- Jesteś nieśmiała, nie, Kotek?
- Dlaczego tak mnie nazywasz?
- Bo wtedy stroszysz się jak kotek.

Na jego twarzy pojawił się uśmiech.
- Filmujesz się?
Wzięłam wolno głęboki wdech.
- W twoich ustach brzmi to co najmniej, jakbym nagrywała porno.
Daemon parsknął gardłowo.
- A robisz to?

- Założę się, że jeszcze przed Nowym Rokiem przyznasz, że jesteś we mnie szaleńczo, głęboko, nieodwracalnie...
- Wow. Może jeszcze jeden przysłówek?- Moje policzki zapłonęły.
- Może nieodparcie?
- Jestem zaskoczona, że wiesz co to przysłówek.
- Nie rozpraszaj mnie, Kotek.

- Nie sądziłam, że czytasz klasykę.
- Cóż preferuję książki z obrazkami i krótkimi zdaniami, ale czasami wychodzę poza schemat.
- Niech zgadnę, twoje ulubione obrazki to te, które może pokolorować?
- I nigdy nie wyjeżdżam poza kontury.

- Ja nie gryzę.
- To dobrze.
- Chyba, że będziesz chciała.