Cytaty o śmierci – Znajdź inspirację w słowach o przemijaniu
Okazuje się, że można funkcjonować z sercem rozdartym na strzępy. Krew nadal krąży w żyłach, powietrze przepływa przez płuca, synapsy przewodzą impulsy. Ale umiera pasja; ruchy stają się mechaniczne, a głos bezbarwny – zdradzający nieogarnioną wewnętrzną pustkę.
I wciąż, wciąż słyszeć równy puls serca w tej piersi,
I żyć tak wiecznie - albo zapaść w wieczność śmierci.
Słowa. Jego życie zdawało się z nich utkane. I życie, i śmierć.
Pojęcie rozrywki w rozumieniu Morrigan odbiega znacznie od mojego wyobrażenia o rozrywce. Jak przystało na Szafarkę Śmierci uwielbia przedłużające się wojny. Trzyma się tam zwykle z Kali i walkiriami i razem urządzają sobie na polu bitwy coś w rodzaju babskich wieczorów.
Wolałam, żeby moim ostatnim wspomnieniem była jego śmierć, wolałam to niż cierpieć świadomość, że jego ostatnim wspomnieniem będzie moja. Nawet teraz, samotna w celi, pragnęłam tylko ulżyć mu bólu.
Odwołuję oszczerstwa rzucone na Nilfgaard i na Sprawiedliwego Hoeta - oświadczył poważnie Codringher. - Ten Akerspaark nie został zamordowany. On zwyczajnie zachędożył się na śmierć.
Słowa same poprowadzą. Słowa wszystko na wierzch wywleką. Słowa i z najgłębszej głębi wydrą, co gdzieś boli i skowycze. Słowa krwi upuszczą i od razu lżej się robi (...). Bo słowa to wielka łaska. Cóż ma człowiek tak naprawdę więcej prócz słów dane? I tak nas wszystkich czeka kiedyś wieczne milczenie, to się jeszcze namilczymy. Może przyjdzie nam ściany z bólu drapać za najmniejszym słowem. I każdego słowa niewypowiedzianego na tym świecie do siebie będziemy jak grzechów żałować (...). A ileż takich słów niewypowiedzianych zostaje w każdym człowieku i umiera razem z nim i gnije z nim, i ani mu potem w cierpieniu nie służy ani w pamięci. To po co jeszcze sami sobie zadajemy milczenie?
Każdy umiera inaczej. Istnieje wiele rodzajów śmierci. Ale ostatecznie... zostaje tylko pustynia.
Na początku myślałam, że ona po prostu umarła. Pochłonęły ją ciemności. Stała się jedynie ciałem, które zżera robactwo. (...) Ciągle sądzę - czasami - sądzę, że może ''życie po śmierci'' jest tylko czymś, co zmyśliliśmy sobie, aby złagodzić ból wiążący się z utratą, aby uczynić nasz pobyt w labiryncie znośniejszym. Może była tylko materią, a materia ustawicznie zmienia swoją postać. Mimo wszystko nie wierzę do końca, że była tylko materią. Ta pozostała część także musi zmienić swoją postać. (...) Jest taka część jej, która przerasta sumę znanych nam składników. Ta część musi odejść dokądś, bo nie może zostać unicestwiona.
