Richelle Mead cytaty

Lubię ludzi, ale widzę, jak często są fałszywi.

- Nie martw się, Little dampir. Możesz być otoczona przez chmury, ale zawsze będziesz dla mnie jak słońce.

- O nie! Kazaliście Christianowi wysadzić starożytne posągi.
- Oczywiście, że nie- żachnął się Eddie. Był wstrząśnięty, że mogłam zasugerować taką okropność.- Moroje władający ogniem potrafiliby ocenić, czy to zrobił.
- Jestem pod wrażeniem- przyznałam. Powinnam mieć więcej wiary w ich zdrowy rozsądek.
No, niekoniecznie.
- Użyliśmy C4.

Pozwalaj sobie na wyrzuty sumienia. Opłakuj straty. Ale żyj. Nie pozwól, by to cię zniszczyło. Przebacz sobie.

- Hej, little damphir.

- Biorąc pod uwagę jak często się spotykamy? To znaczy, to już jakiś piąty raz? To zaczyna wyglądać podejrzanie. Nie przejmuj się jednak. Nie powiem twojemu chłopakowi.
Żadnemu z nich.

Byłam zaskoczona, gdy drzwi otworzyły się kilka minut później. Kiedy odwróciłam sie, byłam jeszcze bardziej zaskoczona widząc Dymitra. Moje serce odrobinę zatrzepotało i odwróciłam się od niego, niepewna co o tym myśleć. Jego buty skrzypiały na śniegu, gdy podchodził do miejsca, gdzie siedziałam. Chwilę później, zdjął swój długi płaszcz i okrył nim moje ramiona.

Przerwał nam potęzny huk. Z prawej strony oślepił nas nieoczekiwany blask. Tłum zgromadzony przy pozostałych garażach krzyczał.
- A nie mówiłem? - Abe był z siebie zadowolony. - Nowa brama. W samą porę.
Uściskałam go niechętnie. O dziwo odwzajemnił uścisk i uśmiechnął się do mnie... czule.
- Moja córeczka - mruknął. - Zaledwie osiemnastolatka, a już została oskarżona o popełnienie morderstwa, pomagała kryminalistom i ma na koncie więcej ofiar niż większość strażników przez całe życie. - Urwał. - Nie mógłbym być bardziej dumny.

Wolność, pomylałam. To był jedyny prezent, na który czekałam. Wolność w podejmowaniu własnych wyborów. Wolność w kochaniu tego, kogo chciałam.

- Więc, tak jak powiedziałam, nie chcę już dłużej walczyć. Nie chcę żebyśmy nienawidzili się nawzajem. I... cóż...- ze zmęczeniem przymknęłam oczy, po czym je otworzyłam.
- Nie ważne, co czuję wobec nas... Chcę żebyś był szczęśliwy.
Znowu cisza. Odnotowałam uczucie bólu w klatce piersiowej.

Nie zdajemy sobie sprawy, jak wielu osobom na nas zależy, dopóki wszyscy nie zjawią się wtedy, kiedy ich potrzebujemy.

- To jakiś obłęd - rzuciłam głucho. - Jestem instrumentem wszechpotężnego, pierwotnego bóstwa chcącego sprowadzić na świat chaos i zniszczenie.
- Nie przesadzaj - odparł jowialnie Dante. - Nie pracujesz w Google'ach.

- Jesteś silna, bardzo silna. To dlatego cię kocham.

- Kiedy to naprawdę wystarczy - odparłam. Zerknęłam na Hugh, który właśnie wrócił z
łazienki. - Chcesz iść się pokochać?
Nawet nie mrugnął.
- Jasne. Tylko zapłacę rachunek. - Odwróciłam się z powrotem do Tawny.
- Widzisz?
- Zaraz - powiedział Hugh z ręką na płaszczu. - To był żart?
- Posłużyłeś za pomoc naukową - wyjaśnił Peter.
- Cholera.

- Dobra, poddaję się. Wiem, że znasz odpowiedź,
ale postanowiłeś się ze mną droczyć. Jestem w centrum
handlowy i spotykam strzygę. Co mam robić?
Spojrzał poważnie.
- Uciekać.

Kiedy się ockną będą pamiętali tylko tego niezrównoważonego Rosjanina.

- [...] Zauważyłaś, że choinka Petera jest w kolorze "wkurzonych oceanicznych kretynów"?
Peter westchnął.
- "Wzburzonych morskich bałwanów".

Śmierć jest przerażająca, ale stanowi część natury.

Nasze życie jest nieprzewidywalne. Staramy się postępować właściwie, a robimy to, czego oczekują od nas inni. Czasami, kiedy nasze pragnienia są sprzeczne z ustalonymi zasadami... stajemy przed koniecznością wyboru.

(...) nie zawsze wiemy, co naprawdę myślimy lub czujemy. Czasem warto poszukać przewodnika, który pomoże nam to odkryć.