Katarzyna Berenika Miszczuk cytaty

Jednak to nie koniec mojej drogi. Wierzę, że Bóg, tworząc mnie, miał większy plan. Chciał, by Piekło się nawróciło.

- Sam go sobie znajdę. Nie potrzebuje pomocy. Patrzcie na te trzy ekrany - wskazał palcem. - Włączę podgląd na ten żeński pomiot Szatana.
Lucek odchrząknął znacząco, lecz zapracowany anioł nie zwrócił na niego najmniejszej uwagi.

Czad! Też chcę przenośną czarną dziurę!

Cóż, taka była prawda. Nawet Kleopatra już go nie lubiła, a przecież tak wiele ich łączyło. Dzikie żądze, na przykład.

Nieważne, jakie decyzje podejmujesz, i tak nieubłaganie dążysz do swojego przeznaczenia. Jego nic i nikt nie zmieni. Jest ci pisane od początków świata

- Gdybym to ja był Archaniołem... - mruknął pod nosem Azazel, siadając z powrotem na krześle.
Nagle uśmiechnął się pod nosem, zupełnie jakby zdał sobie właśnie sprawę, że posada Archanioła wcale nie jest taka zła.

Po raz kolejny musiałam przesunąć jego dłoń z mojej pupy na talię. Cały czas jego ręce tam wędrowały. - Obmacujesz mnie - zwróciłam mu uwagę. - Ja? - zdziwił się, uśmiechając się szelmowsko, i znowu przesunął dłonie znacznie poniżej mojej talii. - Nic nie poradzę. Ciągnie mnie tam siła grawitacji.

2012- 03- 13
" A właśnie- podchwyciłam- bo legendy mówią, że można z tobą zagrać o życie. To prawda?
Machnęła lekceważąco ręką.
- Tak, ale ja zawsze wygrywam. To znaczy, nie udało mi się tylko trzy razy... Jednak to i tak nieźle jak na tyle miliardów istnień, które stanęły u bram targu.
- A w jakie gry... eee... nie wiem... jak to powiedzieć, przegrałoś?- zapytałam zaciekawiona.
To mogła być przydatna informacja. Może dam radę podpowiedzieć Markowi, jaką grę powinien zacząć trenować!
- Ech... nie ma się czym chwalić... Pewien informatyk miał umrzeć. No i zagraliśmy, kto napisze lepszy program. Następnie oba wypuściliśmy po sobie na rynek.
Programowanie jako gra...? To mógł wymyślić tylko informatyk.
- I co się stało?
- On napisał XP, a ja Vistę... Nie wiem dlaczego, ale nikt nie pokochał mojej Visty. No i trzeba było dać mu kolejne trzydzieści lat...
Zakrztusiłam się herbatą. Mój brat zawsze twierdził, że Vista to wymysł Szatana. No cóż... odrobinę się pomylił.

Złapałam go za poły płaszcza, on nadal kurczowo trzymał mnie za ramię, wbijając po raz kolejny ostrze. Czułam, jak krew spływa mi po skórze. Niczym para kochanków w tańcu śmierci staliśmy naprzeciwko siebie. Patrzyłam w te puste oczy, nie wiedząc, gdzie ani czemu jestem. Wiedziałam tylko, że umieram.

Przypomniałam sobie bladą mor... ekhm, twarz tej przygłu... ekhm, mało
inteligentnej dziewczyny, której głównym życiowym celem, jaki zdołał
wyewoluować pod blond grzywką (podejrzewam, że farbowaną), było
odhaczenie jak największej liczby facetów. Za złapanie zajętego faceta
najprawdopodobniej przyznawała sobie dwie gwiazdki w klasyfikacji.

- NIE DOTYKAJ!- ryknął Zafkiel i zakrył panel sterowania własnym ciałem.
Odsunęłam się zaskoczona.
- Dlaczego?
- Bo ja go kiedyś nacisnąłem i od tej pory Zafkiel nikomu nie ufa - wyjaśnił mi Azazel pretensjonalnym tonem.
- To przycisk WIELKIEEEGO KATAKLIZMU! - zawył anioł.
- Wielkiego kataklizmu? - upewniłam się.
A to dopiero durna nazwa.
- Nie wielkiego kataklizmu, tylko WIELKIEEEGO KATAKLIZMU - poprawił mnie z wyraźnym akcentowaniem każdej głoski w tych dwóch słowach.
- Czyli do czego służy? - nadal nie rozumiałam.
- Niszczy wszystko, całe życie - złowieszczy głos Zafkiela potoczył się po pomieszczeniu. - To KATAKLIZM, KATAKLIZM, KATAKLIZM!
I oto dowód na to, co się dzieje, kiedy ktoś przez kilka miliardów lat włącza i wyłącza deszcz. Zdecydowanie nie polecam tego zawodu.

- Wystarczy, że sześć razy zawołacie w myślach: "Lucyfer jest najwspanialszym władcą Piekieł i nikt przenigdy nie będzie lepszy od niego", a demony pojawią się z odsieczą.

Nie zdziwiło mnie to. Ani trochę.

- Nieco nie za długie jak na hasło ratunkowe?- zapytałam - Nie może być po prostu: "Szatanie pomóż"?
- Nie. To, co ja wymyśliłem, bardziej mi się podoba.

Już nie mieliśmy o czym dyskutować.

Oczywiście, tak jak podejrzewałam, drzwi kuchenne były otwarte. A jakże... Złodzieje z całego miasta! Zapraszamy! Nasze progi zawsze są dla was gościnne!

- A wyglądasz na starszego od małej. Beleth uniósł brwi. - Małej? - zwrócił się do mnie. - No doprawdy... a wczoraj w nocy twierdziłaś, że jesteś pełnoletnia...

Boże, czy ci faceci nie rozumieją, że jak dziewczyna prosi do tańca takiego osobnika, który ewidentnie nie umie tańczyć, to wcale nie znaczy, że ma ochotę z nim tańczyć? Tylko, że chce się bezczelnie do niego przytulać?
Mężczyźni są tacy tępi...

Życie niepostrzeżenie przecieka przez palce...

Poczułam, że ktoś maca mnie po pupie.(...)Spojrzałam na przystojnego diabła, który puścił do mnie oko spod swojego czarnego irokeza, Dłoń zaczęła uciskać mój pośladek. (...) wyciągnęłam rękę i złapałam go za wybrzuszenie z przodu spodni.
- Mhm...- mruknął.
Zacisnęłam palce, żeby nie miał wątpliwości, dlaczego moja ręka się tam znalazła.
- Uch... - jęknął.
Dłoń z mojego pośladka natychmiast zniknęła. Odgięłam palce, zadowolona z siebie.

Muriel machnął ręką i z niczego powstało krzesło, na którym usiadł pan Stefan. Śmierć pomachała do mnie wesoło i
stanęła za nim. Ciekawe po co? Biedak wyglądał, jakby drugi raz miał zamiar umrzeć, tylko tym razem na zawał serca...

To tylko sen...otwórz oczy i żyj.