Cytaty Alexandry Bracken: Zanurz się w Świecie Jej Myśli ✨
Szukasz cytatów Alexandry Bracken, które poruszą Twoją duszę? 🤔 Właśnie tu znajdziesz zbiór jej najbardziej inspirujących słów. Pozwól się porwać jej unikalnemu spojrzeniu na świat, które często zaskakuje, a zarazem zmusza do refleksji. Myśli Alexandry Bracken, pełne mądrości i głębi, zapadają w pamięć i skłaniają do przemyśleń.
Alexandra Bracken to amerykańska autorka, która zdobyła serca czytelników swoimi powieściami z gatunku young adult, w których elementy fantastyczne przeplatają się z problemami współczesnej młodzieży. Jej twórczość, często określana jako dystopijna, jest pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji, które trzymają w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Te inspirujące słowa Alexandry Bracken często poruszają kwestie nadziei, straty, przyjaźni, miłości i walki o przetrwanie w nieprzyjaznym świecie. Jej sentencje i aforyzmy są jak iskry rozpalające wyobraźnię i skłaniające do głębszych rozważań.
Każda z tych złotych myśli jest jak cenna wskazówka na drodze życia, a znane cytaty Alexandry Bracken to nie tylko słowa, ale również drogowskazy, które pomagają nam zrozumieć siebie i otaczający nas świat. Jej najlepsze cytaty są pełne emocji, a często również humoru, dzięki czemu trafiają do serc szerokiej publiczności. Czytając te słowa, poczujesz, jak wiele mądrości może kryć się w jednej, z pozoru prostej, sentencji. Te aforyzmy są nie tylko wyrazem jej literackiego talentu, ale też jej wrażliwości na ludzkie emocje i doświadczenia. Jeżeli potrzebujesz chwili inspiracji i motywacji, to cytaty Alexandry Bracken są właśnie dla Ciebie. Zapraszamy Cię do odkrycia pełnej kolekcji tych wyjątkowych myśli. Czytaj dalej i daj się zainspirować! 📖
Alexandra Bracken 38 cytatów do odkrycia
Te dzieciaki były tak dumne ze swoich mocy. Stanowiły istną udrękę dla władź obozu. Na każym kroku gnębiły żołnierzy SSP, podpalały swoje Baraki i Umywalnię, próbowały wydostać się z obozu, doprowadzając dorosłych do szleństwa - umieszczały im w głowach obrazy przedstawiające ich wymordowane rodziny albo zdradzające żony.
Nie można ich było przegapić ani zejść im z drogi lub zmienić kierunku, kiedy przechodziły... Wydaje mi się, że one po prostu pragnęły się stamtąd wydostać i nie chciały zawdzięczać nikomu poza sobą. Z odwagą i determinacją dążyły do wolności.
Żadne z nich nie dożyło szesnastu lat.
Boje się, że jeżeli nie utrzymam tych wszystkich uczuć w sobie, to się rozsypię.
Nie czas, by zmieniać samą siebie i dopasowywać się do świata. (…) To świat powinnaś zmieniać. Walczyć o rzeczywistość, która cię zaakceptuje i w której będziesz mogła istnieć taka, jaka jesteś. W której nikt nie otworzy ci głowy skalpelem, by cię zniszczyć.
- Czyżbyś opuścił zastępy realistów?
- Pieprzyć realistów. Wstępuję w szeregi ryzykantów.
Czerń to brak koloru.
To cichy, pusty dziecięcy pokój. Najmroczniejsza godzina nocy,
która więzi cię na pryczy, przygniata do niej kolejnym koszmarem.
To mundur opinający szerokie ramiona wściekłego młodego mężczyzny. Czerń to błoto. Pozbawione powieki oko, które obserwuje
twój każdy ruch. Ciche brzęczenie ogrodzenia sięgającego tak
wysoko, że rozdziera niebo.
To droga. Zapomniany nocny nieboskłon poznaczony blednącymi gwiazdami.
To lufa kolejnego pistoletu przystawiona do twojego serca.
Barwa włosów Pulpeta, siniaków Liama, oczu Zu.
Czerń to zapowiedź jutra naznaczonego kłamstwem i nienawiścią.
Zdrada.
Widzę ją w tarczy rozbitego kompasu, czuję w paraliżującym uścisku rozpaczy.
Uciekam, ale podąża za mną jak cień. Goni mnie, pożera, zatruwa. To przycisk, który nigdy nie powinien zostać wciśnięty,
drzwi, które nie powinny były się otworzyć, zaschnięta krew, której nie dało się usunąć. To zgliszcza budynków. Samochód ukryty
w lesie. To dym.
Ogień.
Iskra.
Czerń jest kolorem pamięci.
To nasz kolor.
Jedyny, którego użyją, by opowiedzieć naszą historię.
- Mógłbyś się ruszyć, słoneczko? - rzucił do Liama. - Wyglądasz jakby cię coś przeżuło i wypluło.
- Spójrz na siebie. Wyglądasz jakby cię coś przeżuło i wydaliło drugim końcem.
