Piękna kobieta jest jak złocona pigułka - miła dla oczu, gorzka dla ust.
Piękna kobieta to raj dla oczu, piekło dla duszy i czyściec dla kieszeni.
Piękna kobieta, to przypadek w naturze. Piękna starsza kobieta, to dzieło sztuki.
Piękna to rzecz, kiedy można z kimś pomilczeć.
Piękne jest to, co podoba się całkiem bezinteresownie.
Piękne jest to, co w nas zostało.
Piękne kobiety wierzą w swoją inteligencję; kobiety inteligentne nie wierzą w swoją urodę.
Pięknie zbudowana kobieta modli się przed figurą, ale własną.
Piękno jest burzeniem chronologii i buntem wobec czasu.
Piękno jest jedną z niewielu rzeczy, które nie prowadzą do zwątpienia w Boga.
Piękno jest jednocześnie kształtem czegoś i czegoś zasłoną, drogą i zbłądzeniem z tej drogi.
Piękno jest otwartym listem polecającym, który z góry zdobywa dla nas serca.
Piękno jest tym, co czujesz wewnątrz i co odbija się w twoich oczach.
Piękno jest tym, czego się pragnie bez chęci zjedzenia. Pragniemy jedynie żeby było.
Piękno jest wiecznością przeglądającą się w zwierciadle.
Piękno kobiety nie przejawia się w ubraniach, które nosi, w jej figurze lub sposobie, w jaki układa włosy. Piękno kobiety musi być widoczne w oczach, ponieważ są one drzwiami do jej serca – miejsca, gdzie mieszka miłość.
Piękno kobiety to piękne piękno, ale nietrwałe.
Piękno naszego świata nie polega na rzeczach jakie udało się dokonać człowiekowi, ale na prawdzie istnienia jego osoby.
Piękno naukowej przygody polega na tym, że nigdy nie zabraknie dalszych znaków zapytania.
Piękno samo w sobie nie istnieje. Dopiero odbite w lustrze naszego wewnętrznego piękna wzbudza zachwyt. Lub nie.