Bądźmy jak najdalej od mądrości, która nie płacze; filozofii, która się nie śmieje; wielkości, która nie schyla czoła przed dziećmi.
Czas goi rany, wspomnieniami rekompensuje nam to co straciliśmy.
Kiedy żegnasz przyjaciela nie smuć się, ponieważ jego nieobecność pozwoli ci dostrzec to, co najbardziej w nim kochasz.
Ludzkość jest strumieniem światła płynącym ze skończoności w nieskończoność.
Miłość jest dzieckiem duchowej sympatii; i jeżeli ta sympatia nie powstanie w jednej chwili, to nie powołają jej do życia ani lata, ani pokolenia.
Miłość jest świętym winem, płynącym z serca bogów do serc człowieczych. Tylko tym smakuje wyśmienicie, których serca wolne są od wszelkiej zwierzęcej chuci.
Nie możesz jeść ponad swój apetyt. Druga połowa bochenka należy do drugiego człowieka, i jeszcze trochę powinno zostać dla przypadkowego gościa.
Nie myślcie, że możecie kierować miłością. Miłość bowiem, jeśli uzna was za godnych, pokieruje sama waszym postępowaniem.
Piękno jest wiecznością przeglądającą się w zwierciadle.
Piękno świeci jaśniej w sercu tego, który za nim tęskni, niż w oczach tego, który je widzi.
Pragnienie jest połową życia; obojętność jest połową śmierci.
Przesada jest prawdą, która straciła cierpliwość.
Słowa są ponadczasowe. Powinieneś je wypowiadać lub pisać ze świadomością o ich wieczności.
Tylko wtedy, gdy oddajesz siebie dajesz prawdziwie.
W miłości dobrze jest dawać, gdy się jest proszonym, ale lepiej jest dawać bez usłyszenia prośby, domyślając się potrzeby.
Wasze dzieci nie są waszymi dziećmi. Są synami i córkami powołanymi do życia przez Życie. Przychodzą przez was, ale nie z was. I choć są z wami, do was nie należą.
Zapomnisz może o osobie, z którą się śmiałeś, lecz nigdy nie zapomnisz o osobie, z którą płakałeś.
Żegnając przyjaciela, nie płacz, ponieważ jego nieobecność ukaże ci to, co najbardziej w nim kochasz.
