Zofia Nałkowska cytaty

Braterstwo dwóch narodów to jest to właśnie, że będą razem przeciw trzeciemu.

Grzech leży zawsze tylko na drodze od myśli do czynu.

Jak niedużo zostaje z człowieka, gdy odjąć od niego wszystko, co mówią o nim inni.

Największym urokiem świata jest urok drugiego człowieka.

Patrząc z wysokiego stanowiska ewolucji w nieskończoną otchłań przyszłości, dostrzegamy tam nie rozpaczliwe mroki wiecznej śmierci, lecz żywiące blaski wiecznego i wciąż potężniejącego życia.

Starość jest tylko dalszym ciągiem młodości.

Życie, które łatwo jest zepsuć, a naprawić tak trudno.

Ludzie ludziom zgotowali ten los.

Chodzi o to, że musi coś przecież istnieć. Jakaś granica, za którą nie wolno przejść, za którą przestaje się być sobą.

Co dla jednych jest podłogą, to dla innych staje się sufitem.

Samotność jest złudzeniem. Myśli człowieka krążą zawsze koło innych ludzi i łączą go z ich obcym losem, który na próżno stara się odepchnąć.

Jest się takim, jak myślą ludzie, nie jak myślimy o sobie my, jest się takim, jak miejsce, w którym się jest.

Płakałam, gdy odeszła ode mnie miłość - rzekła cicho - kiedy odchodzi przyjaźń - nie mam już łez.

Nikt nie zobaczy jej łez przez serce płynących i nikt nie usłyszy skargi z warg zaciśniętych głucho.

Za słabi by żyć. Ale dość silni by upierać się przy życiu.

Mężczyźni! Jakiś niższy gatunek ludzki, rodzaj zwierząt, które należy opanowywać, ujarzmiać, tresować, które trzeba umieć trzymać. Poświęca się temu całe życie, całą inteligencję uczucia, całą przemyślność instynktu, stwarza się nową dyscyplinę psychologiczną, pełną wskazań, norm i paragrafów- na próżno.

Musi być ten ktoś jeden, kto się nie boi, kto może osłonić przed ciemnością, w której jest wszystko straszne i niepojęte, przed całą nocą świata. Czy nie dlatego Bóg nazywa się Ojcem?

Dla niej rzeczywistość zatraciła swą realność.