Terry Pratchett cytaty

- Szczęście to moje drugie imię - zapewnił niewyraźnie Rincewind. - Co prawda moje pierwsze imię to: Nie.

Potrafił nawet - w przeciwieństwie do większości znanych Rincewindowi bohaterów - używać słów dłuższych niż dwusylabowe... jeśli dało mu się dość czasu i podpowiedziało raz czy dwa.

Crash nie miał zbyt wielu szarych komórek i często musiały machać do siebie, by zwrócić uwagę koleżanek.

Historia pruje się delikatnie jak stary sweter. Wiele razy była łatana i cerowana, splatana na nowo, by bardziej odpowiadała rozmaitym osobom, wciskana do pudła pod zlewem cenzury, by czekać tam, aż potną ją na ścierki propagandy. Jednak zawsze wyrywała się i powracała do dawnego, znajomego kształtu. Historia ma zwyczaj zmieniać ludzi, którzy myślą, że ją zmieniają. Zawsze trzyma w rękawie kilka dodatkowych asów. Radzi sobie już od bardzo dawna.

(Czterech Jeźdźców dyskowej Apokalipsy odkryło, że kiedy siedzieli w gospodzie ukradziono im konie.)

CIĘŻAR NIE MA TU NIC DO RZECZY. MÓJ WIERZCHOWIEC PRZENOSIŁ ARMIE. PRZENOSIŁ MIASTA. PRZENOSIŁ WSZYSTKIE ISTOTY, KIEDY PRZYSZŁA ICH GODZINA, oznajmił Śmierć. ALE WAS TRZECH NOSIŁ NIE BĘDZIE.
- Dlaczego nie?
TO KWESTIA SPOJRZENIA NA SPRAWĘ.
- No to nieźle będziemy wyglądać - mruknął z przekąsem Wojna. - Jeden jeździec Apokalipsy i Trzech Pieszych Apokalipsy.

G.S.P. Dibbler lubił wstawać o pierwszym brzasku, na wypadek gdyby nadarzyła się okazja sprzedania tego, co bóg daje.

BOISZ SIĘ UMRZEĆ?
- Nie to, że nie chcę... Właściwie to zawsze... Ale życie to nałóg, z którym bardzo trudno zerwać...

Im dalej uciekasz, tym bardziej się zbliżasz.

Margrat zastanowiła się, jak to jest, przez całe życie robić to, czego się nie lubi. To jak być martwym, pomyślała, tylko gorzej, bo jest się żywym i trzeba to znosić.

POTRZEBNA WAM WIARA W RZECZY, KTÓRE NIE SĄ PRAWDZIWE. W JAKI INNY SPOSÓB MOGŁYBY SIĘ STAĆ?

Dzieci to nasza nadzieja na przyszłość.
NIE MA NADZIEI NA PRZYSZŁOŚĆ, oświadczył Śmierć.
- Więc co nas tam czeka?
JA.

Warto być kotem. Nie tylko masz dziewięć żyć, ale i teologia jest dużo prostsza.

Krótko mówiąc, Mort należał do takich osób, które są groźniejsze niż worek grzechotników. Chciał mianowicie zrozumieć logikę praw rządzących wszechświatem.

[...] Dwukwiat nie tylko patrzy na świat przez różowe okulary... postrzega go również różowym mózgiem i słyszy różowymi uszami.

Gdyby w jakiejś grocie umieścić duży przełącznik z tabliczką: "Przełącznik Końca Świata! NIE DOTYKAĆ", farba na niej nie zdążyłaby nawet wyschnąć.

Bagaż przyczaił się pod stołem i mag był mu za to wdzięczny. Zwykle w lokalach przynosił wstyd, gdyż przysuwał się do pijących i zmuszał ich, żeby karmili go chrupkami.

Wszechświat dopuszcza liczne sposoby straszliwego przebudzenia, na przykład ryk tłumu wyłamującego drzwi frontowe, wycie syren straży pożarnej czy nagła świadomość, że dziś jest właśnie poniedziałek, który jeszcze w piątek wieczorem wydawał się przyjemnie odległy.

Kłamstwo obiegnie cały świat, zanim prawda zdąży włożyć buty.

Uznał, ze jesli kilka piw
nie pozwoli mu zobaczyc sytuacji w innym swietle, to prawdopodobnie dokona
tego kilka nastepnych.

- Aha. Jak myślisz, czy w lesie można znaleźć coś do jedzenia?
- Tak - stwierdził z goryczą mag. - Nas.
- Mam trochę żołędzi, gdybyście mieli ochotę - zaproponowało uprzejmie drzewo.
Przez chwilę siedzieli w wilgotnym milczeniu.
- Rincewind, drzewo powiedziało...
- Drzewa nie mówią - warknął Rincewind. - To ważne, żeby o tym nie zapominać.
- Przecież sam słyszałeś... Rincewind westchnął.
- Posłuchaj - zaczął. - Cała rzecz sprowadza się do podstaw bio­logii. Jeśli chcesz mówić, musisz posiadać odpowiednie wyposażenie, takie jak płuca, wargi i...
- Struny głosowe - podpowiedziało drzewo.
- No właśnie - zgodził się mag. A potem zamknął usta i posęp­nie zapatrzył się w deszcz.