Stephenie Meyer cytaty

- Nie wiem, jak mam się zachowywać, gdy jestem tak blisko ciebie - przyznał - Nie wiem, czy potrafię być tak blisko.

Ale kiedy straciłam nawet tę odrobinę nadziei, która zdążyła we mnie zakiełkować, wszystko wydawało mi się niemożliwe do zrealizowania.

Tym razem chciałem śnić. Być może gdybym mógł śnić, mógłbym przez kilka godzin żyć w świecie, w którym ona i ja bylibyśmy razem. Ona śniła o mnie. A ja chciałem śnić o niej.

Jestem przy tobie.
Wzięłam głęboki wdech.
Tak tego powinnam była się uczepić.
Tak długo, jak był przy mnie, jak tulił mnie do siebie, byłam gotowa stawić czoło każdemu i wszystkiemu.
Wyprostowana, wyszłam naprzeciw losowi, z przeznaczonym mi mężczyzna u boku.

Lubię noc. Gdyby nie ciemność, nigdy nie zobaczylibyśmy gwiazd.

Smutno było zdać sobie sprawę, że nie gra się już głównej roli kobiecej. Romans stulecia dobiegł końca.

Kiedy o tym myślałam, czułam radość i napięcie, nieśmiałość i wielką niecierpliwość – wszystko naraz. Czułam się c z ł o w i e k i e m.

Nie zawsze w cenę miłości wliczone są wszystkie dodatki.

- To nie byłoby w porządku, prawda? Ale ja też nie mogę tu zostać, Sunny. Będę musiała odejść. I to niedługo. Może nawet razem z tobą. - Uznałam, że poczuje się lepiej, myśląc, że nie poleci na Planetę Delfinów sama. Kiedy dowie się prawdy, będzie miała już innego żywiciela, o innych uczuciach i nie będzie jej łączyła żadna więź z tym tu człowiekiem. Być może. W każdym razie będzie już za późno. - Ja też muszę odejść, Sunny. Też muszę się rozstać z moim ciałem.
Surowy głos Iana przerwał ciszę niczym trzask bicza.
- Że co?".

- Ty naprawdę… ją kochasz? - Nawet nie mogę tego opisać. Ni z tego ni z owego ta dziewczyna stała się całym moim światem. Bez niej nic nie ma sensu."

- To dziwny świat - powiedziałam cicho, bardziej do siebie niż do niego.
- Jak żaden inny - przytaknął.

Nigdy nie zastanawiałam się jak umrę ale umrzeć za kogoś kogo się kocha wydaje się dobra śmiercią".

Delikatnie ująłem jej twarz w dłonie. Czy naprawdę ośmielę się ją pocałować?
Czy to w ogóle będzie możliwe? Tak wiele ryzykowałem! Ale pokusa była zbyt silna, nie potrafiłem się jej oprzeć. Pragnienie posmakowania jej ust owładnęło mną całkowicie.

Nie mogłam sobie dłużej pozwalać na to, żeby to, co raniło mnie samą miało wpływ na podejmowane przeze mnie decyzje.

- Przepraszam, że nazwałem cię hipokrytką.
- Przepraszam, że nazwałam cię mordercą.

Przerwała, przeczesując inne wizje związane z moją osobą. Wszystkie miały jedną wspólną cechę: były zamazane i trudne do zinterpretowania.
- Wydaje mi się, że wiele rzeczy się teraz zmieni. Twoje życie wydaje się by na rozdrożu.
- Zaśmiałem się kpiąco.
- Czy zdajesz sobie sprawę, że zabrzmiałaś jak tania wróżka?
- Pokazała mi język, niczym naburmuszona pięciolatka.

Czego więcej możne oczekiwać od przyjaciela, który jest człowiekiem.

- Zależy ci po prostu na tym ciele - powtórzyłam.
- To nieprawda - zaprotestował. - Nie obchodzi mnie ta twarz, tylko jej wyraz. Nie obchodzi mnie ten głos, tylko to, co mówisz. Nie obchodzi mnie to, jak w tym ciele wyglądasz, tylko co nim robisz. Ty jesteś piękna".

Nic tak nie zwalnia ruchu na drodze jak gliniarz." - Bella

Wypowiedział swoją prośbą z taką ostrożnością, jakby spodziewał się z mojej strony gwałtownego wybuchu. - Przed całą operacją... wyjdź za mnie.