Stanisław Ignacy Witkiewicz cytaty

Ludzkość - ohydna banda! Czyż była gdzie u zwierząt kara śmierci, pozbawienia wolności i tortury? [...] Potwornie drogo zapłaciliśmy za ten kawałek kory mózgowej, przy którego pomocy tak wyraźnie widzimy naszą i wszelkiego stworzenia metafizyczną nędzę...

Malarstwo jest ukazaniem sobie i innym tego obrazu, który się w nas tworzy.

Opisać kobietę od środka jest nie sposób. Na tym załamują się największe tytany literatury. Kobietę od środka opisać może tylko kobieta. Rzecz dziwna - nigdy tego nie robi.

Sztuka jest to człowiek dodany do natury.

Świat jest tylko błękitną wklęsłością chińskiej filiżanki.

Pogardzam wszystkimi i mam wstręt taki do hołoty umysłowej, że rzygam.

W srebrzyste pola chciałbym z Tobą iść
I marzyć cicho o nieznanym bycie,
W którym byś była moją samotnością,
I w noc tę prześnić całe moje życie.

Lepiej jednak skończyć nawet w pięknym szaleństwie niż w szarej, nudnej banalności i marazmie.

Prawdziwa kobieta nie jest zła ani dobra, jest k o b i e t ą - to wystarcza, a winni są zawsze tylko i jedynie mężczyźni.

Dobrze jest, psiakrew, a kto powie, że nie, to go w mordę!

Ja lubię literaturę, bo dla mnie tam jest więcej życia niż w moim własnym. Jest ono tam w takiej kondensacji, w jakiej nie znajdę go w rzeczywistości nigdy. Za cenę zgęszczenia płaci się nierealnością.

Symptomem najgorszego upadku jest to, jeśli zaczynamy zazdrościć ludziom żyjącym złudzeniami.

O, jakie dziwne formy może przybierać szaleństwo ludzi zdrowych!

Dziwka w majonezie! Czego też taki biedak nie wymyśli! Muszę spróbować!

Kocham Cię strasznie, ale swoboda to wielka rzecz.

Ale pecha mam. Wczoraj, kiedy robiłem pipi w lesie i zapatrzyłem się na krajobraz, bąk koński uciął mnie w kutasa. Spuchło to jak balon i myślałem, że odpadnie. Ale jodyna i Staroniewicz uratowali to cenne utensylium dla przyszłych pokoleń. Dziś jest tylko czerwone, ale może jeszcze odpadnie. Jak odpadnie, to Ci przyślę w formalinie.( list 20 VII 1926 Zakopane)

(...) jeśli się żyć pięknie nie może, należy przynajmniej pięknie skończyć (...)

Każdy może tworzyć byle co i ma prawo być z tego zadowolonym, byle by nie był w swej pracy szczerym i znalazł kogoś, który równie kłamliwie będzie to podziwiał.