Geniusz jest inteligencją entuzjazmu.
Każda ukochana staje się kiedyś gospodynią domu, każda purpura – płaszczem, każda korona – kapeluszem.
Kochać – w kimś drugim siebie pokonać.
Kto nie ma siły, aby być uczciwym, nie ma jej też, aby uwierzyć w uczciwość innych.
Lepiej jest być kanciastym Czymś niż okrągłym Niczym.
Młodości zarzuca się często, że wierzy, iż świat zaczyna się dopiero od niej; ale starość wierzy jeszcze częściej, iż świat kończy się razem z nią.
Można kamień rzucić w powietrze. Przez to jednak nie urosną mu skrzydła.
Nasze cnoty są najczęściej bękartami naszych grzechów.
Nieskończenie wielu mężczyzn ma wygląd myślicieli, chociaż nigdy nie mieli ani jednej myśli.
Pierwsza miłość szalona, chociaż przemija bez śladu i przejawia się śmiesznie, jest przecież najpoważniejszą rzeczą w całym życiu; nic - i w tym tkwi gorzka ironia - nie napina wszystkich sił człowieka tak do ostateczności jak ona.
Pragniemy być kochani brutto, nie netto.
Przed wielką radością drży człowiek prawie tak bardzo jak przed wielkim cierpieniem; może obawia się, że słodkie grono życia na raz zerwie, a w dłoni pozostanie mu sucha łodyga.
Publiczność oklaskuje sztuczne ognie, ale nigdy wschód słońca.
Są ludzie, którzy by się cieszyli nawet z końca świata, gdyby go przepowiedzieli.
Są ludzie, którzy w każdej zupie znajdują włos tylko dlatego, że tak długo nad nią potrząsają głową, aż w końcu jakiś do niej wpadnie.
Wielu obdarzyła natura talentem współczucia, niewielu – współradości.
