Edward Stachura cytaty

A kiedy ona cię kochać przestanie, zobaczysz noc w środku dnia, czarne niebo zamiast gwiazd, zobaczysz wszystko to samo, co ja.

Miłości nie można sobie zaskarbić ani jej tanio lub drogo za bajońską sumę kupić, nabyć na własność, zamknąć pod kluczem. Miłość nie jest czyjaś. Miłość nie potrzebuje zapewnień o lojalności, wierności, wzajemności.

Prawdziwy przyjaciel to nie ten, który odwala za ciebie całą robotę, lecz ten który uświadomi ci, że wszystko masz zrobić sam.

Smutek jest jak pochód - przechodzi.

Stojąc w miejscu też można zabłądzić.

Trzeba żyć tak szybko jak nadchodząca chwila.

Ty i ja – teatry to są dwa.

Cokolwiek pomiędzy ludźmi kończy się – znaczy: nigdy nie zaczęło się. Gdyby prawdziwie się zaczęło – nie skończyłoby się. Skończyło się, bo nie zaczęło się.
Cokolwiek prawdziwie się zaczyna – nigdy się nie kończy.

I niech sobie będą wszyscy mądrzy ze swoimi rozumami, a ja z moją miłością niech sobie będę głupi.

Nie zna smaku prawdziwego życia, kto przez tunel samotności się nie przeczołgał.

Ludzi coraz więcej, a człowieka coraz mniej.

Wypalić się do końca, do spodu, żeby śmierci, tej zwyczajnej wariatce, nic nie zostawić, niech odziedziczy po nas popiół wygasły i niech go sobie rozdmucha, jeśli chce, na siedem stron, i niech ma przy tym iluzję, że nie jest bezrobotna.

Ja się czuję bardzo bezpiecznie, jak jestem sam. Najwięcej. Bardzo mi jest dobrze ze sobą samemu. Ja od razu powiem temu, który mnie odkryje, żeby się na mnie nie gniewał, jak sobie będę odchodził trochę co jakiś czas.

Jak lizać rany celnie zadane, jak lepić serce w proch potrzaskane?

Nawet stojąc w miejscu, można zabłądzić.

...Patrzyła w okno, a ja patrzyłem na nią, na jej profil i myślałem: sercem
nie mógłbym, bo serce miałem kiedyś jedno i mi się potrzaskało straszliwie i
doszczętnie, i nie udało się pokleić skorupek tego dzbanka, ani łzami - tym
klejem białym, ani krwią - tym klejem czerwonym, i tak nie mam serca, nie mam,
więc sercem nie mógłbym, ale mógłbym taką istotę pokochać SIŁĄ WOLI. SIŁĄ WOLI
pokochać istotę taką mógłbym...

Jeszcze zdążymy w dżungli ludzkości siebie odnaleźć, tęskność zawrotna przybliża nas. Zbiegną się wreszcie tory sieroce naszych dwóch planet, cudnie spokrewią się ciała nam.

Wszystko, co mam, jest w niej zakochane.

[...] mętlik zupełny, paranoja, schizofrenia i co kto chce.

Przypomniało mi się to w samą nieporę.