Magiczne Cytaty Cornelii Funke, które Cię Zaczarują ✨

Szukasz cytatów Cornelii Funke, które poruszą Twoją duszę? Dobrze trafiłeś! Zanurz się w świat słów Cornelii Funke, pełnych mądrości i inspiracji. Jej sentencje, niczym klucze, otwierają drzwi do niezwykłych krain wyobraźni i refleksji. Czy jesteś gotowy na tę podróż?

Cornelia Funke, niemiecka autorka literatury dziecięcej i młodzieżowej, znana jest na całym świecie ze swoich fantastycznych opowieści. To właśnie w nich, między wierszami, ukryte są złote myśli, które warto odkryć. Jej inspirujące słowa nie tylko bawią, ale także skłaniają do myślenia i zadawania ważnych pytań. Aforyzmy, które znajdziesz na tej stronie, to esencja jej twórczości, kwintesencja mądrości i głębokiego zrozumienia ludzkiej natury. Sięgnij po nie i pozwól się oczarować. 🪄

Przekonaj się, że cytaty Cornelii Funke to nie tylko puste frazesy, ale prawdziwe skarby, które możesz zabrać ze sobą na co dzień. Czytając jej myśli, możesz odkryć nowe perspektywy, a nawet odnaleźć odpowiedzi na nurtujące Cię pytania. Jej znane aforyzmy są jak drogowskazy, które pomagają nam odnaleźć własną ścieżkę. W jej słowach odnajdzie się każdy – mały i duży, poszukiwacz przygód i domator, realista i marzyciel. Każdy znajdzie tu coś dla siebie. 🤔

Czy jesteś gotowy na spotkanie z głębią jej twórczości? Przekonaj się sam, jak najlepsze cytaty Cornelii Funke potrafią zmienić Twoje spojrzenie na świat. Zapraszamy Cię do lektury i do czerpania inspiracji z każdego z nich. Niech te mądre i wyjątkowe słowa staną się Twoimi towarzyszami na co dzień. Czytaj i odkrywaj, co też tym razem Funke pragnie Ci przekazać! 📚



Znalezionych cytatów Cornelia Funke: 27

Zauważyłaś, że książka po kilkakrotnym przeczytaniu staje się o wiele grubsza, niż była? [...] Jakby za każdym razem coś zostawało między kartkami: uczucie, myśli, odgłosy, zapachy... A gdy po latach zaczynam ją kartkować, odnajdujemy w niej nas samych, młodszych, innych... Książka przechowuje nas jak zasuszony kwiat; odnajdujemy w niej siebie i jakby nie siebie.

Książki muszą być ciężkie, bo w nich jest cały świat.

Niektórych książek wystarczy skosztować,
inne się połyka,
a tylko nieliczne trzeba przeżuć
i strawić do końca.

Nie ma rzeczy niemożliwych. Są tylko mało prawdopodobne.

Książki kochają każdego, kto je otwiera, dając mu poczucie bezpieczeństwa i przyjaźni, niczego w zamian nie żądając. Książki nigdy nie odchodzą, nawet wtedy gdy się je źle traktuje.

Czy jest coś piękniejszego na świecie od liter? To czarodziejskie znaki, głosy umarłych, cegiełki budujące cudowne światy, lepsze od naszego świata, pocieszyciele, towarzysze w chwilach samotności. Strażnicy tajemnic, głosiciele prawdy...

Ogień i woda - rzekł - nie za bardzo się kochają. Ale jeśli już się kochają, to namiętną miłością.

Jeśli weźmiesz w podróż książkę (...) wydarzy się coś dziwnego: ksążka zacznie gromadzić twoje wspomnienia. Potem wystarczy ją otworzyć i znów znajdziesz się tam, gdzie ją wtedy czytałaś. Ledwie przeczytasz pierwsze słowa, wrócą do ciebie obrazy, zapachy, smak lodów, które wówczas jadłaś... Wierz mi ksążka jest jak muchołapka. Wspomnienia najlepiej trzymają się kart pokrytych drukiem.

Dlaczego serce kocha tylko to, co może stracić?

Dlaczego dorośli uważają, że dzieci lepiej znoszą tajemnice niż prawdę? Czy nie zdają sobie sprawy, jakie mroczne historie dzieci wymyślają, aby wyjaśnić sobie tajemnice?

- Historie nigdy nie mają końca, Meggie - powiedział kiedyś do niej. - Chociaż książki nam to sugerują. One nie kończą się na ostatniej stronie, ani nie zaczynają na pierwszej.

Kiedy otwierasz książkę, wkraczasz jakby do teatru: najpierw jest kurtyna, odsuwasz ją i przedstawienie się zaczyna

Dorośli nie pamiętają, tego jak to jest być dzieckiem. Naprawdę nie pamiętają, wierz mi. Zapomnieli o ile większy wydawał się wtedy świat. Jak trudno było wdrapać się na krzesło. I jak to było zawsze patrzeć do góry. Zapomnieli.
Już tego nie wiedzą. Ty też zapomnisz. Czasem dorośli opowiadają, jak to było pięknie być dzieckiem. Nawet marzą o tym, by znów nim być. Ale o czym marzyli, będąc dziećmi?Jak myślisz? Sądzę, że marzyli o tym, by w końcu dorosnąć.

Miłość to straszne cierpienie! (...) Kto twierdzi inaczej, zapewne nigdy jeszcze nie odczuł tego szczególnego bicia serca.

Nie, nie twoja. To moja historia. Ty tylko w niej występujesz.

Rzeczywistość to bardzo krucha rzecz.

Zła obietnica nie staje się lepsza przez to, że się jej dotrzymuje.

Odkąd pamiętała, Mo zawsze wykonywał ten charakterystyczny ruch ręki: brał książkę, pieszczotliwie przesuwał dłonią po jej wierzchu, po czym otwierał ją tak, jak otwiera się szkatułkę wypełnioną po brzegi egzotycznymi klejnotami.

Ty wiesz, jak skończy się twoja historia?

Strach wszystko zabija: rozum, serce, a zwłaszcza fantazję.
Polityka prywatności