A żyć możesz tylko dzięki temu, za co mógłbyś umrzeć.
Cel jest wielki, kiedy mu się poświęcisz. Lecz cel staje się niski, kiedy robisz sobie z niego tytuł do chwały.
Cudowność domu polega nie na tym, że zapewnia schronienie, ogrzewa, czy daje poczucie własności, ale na tym, że powoli gromadzi w nas zasoby słodyczy.
Czas nie jest klepsydrą, która przesypuje piasek, lecz żniwiarzem, który więzi snop.
Czy nie lepiej byłoby zamiast tępić zło szerzyć dobro?
Dawać to nie znaczy tracić.
Dla całego świata jesteś tylko jednym z wielu, lecz jest ktoś, dla kogo jesteś całym światem.
Drzewo jest mocą, która powoli wznosi się ku niebu.
Dziecko, które dojrzało i odwykło od matki, znajdzie ucieczkę, dopiero znalazłszy kochaną kobietę. Ona jedna da mu znowu wewnętrzną jedność.
Kobieta: ciało najbardziej nagie ze wszystkich istot żywych, jasne i o największym blasku.
Kochać to nie znaczy patrzeć na siebie nawzajem, ale patrzeć razem w tym samym kierunku.
Mądrość nie jest odpowiedzią, lecz lekarstwem.
Miłość jest przede wszystkim zasłuchaniem w ciszy. Kochać to rozpamiętywać.
Miłość nie jest skarbem, który się posiadło, lecz obustronnym zobowiązaniem.
Miłość własna to przeciwieństwo miłości.
Moja cywilizacja, która niegdyś rozpłomieniała apostołów, poskramiała gwałtowników, niosła wolność ludom niewolników, dziś nie potrafi już ani zapalać, ani nawracać.
Najważniejsze jest, by gdzieś istniało to, czym się żyło: I zwyczaje. I święta rodzinne. I dom pełen wspomnień. Najważniejsze jest, aby żyć dla powrotu.
Nie umiemy przewidywać najistotniejszego. Każdy z nas zaznał w życiu największych radości wtedy, kiedy nic ich nie zapowiadało.
Obowiązek rozpoznasz po tym przede wszystkim, że nie pozostawia ci on prawa wyboru.
Prawdą jest to, co upraszcza świat, a nie pomnaża chaos.
