Przychodzi taka pora, kiedy nie żądasz niczego. Ani ust, ani uśmiechu, ani miękkich ramion, ani oddechu jej obecności. Wystarczy, że Ona jest.
Przyjaźń poznają po tym, że nic nie może jej zawieść; a prawdziwą miłość po tym, że nic nie może jej zniszczyć.
Są ludzie pozbawieni poczucia czasu. Chcą zrywać kwiaty, które się jeszcze nie stały kwiatami: i wtedy okazuje się, że nie ma kwiatów.
Stajesz się odpowiedzialny na zawsze za to, co oswoiłeś.
Tylko nieznane przeraża człowieka. Ale dla tego kto mu stawia czoło, ono już nie jest nieznane.
Ukaż mi się Panie, gdyż wszystko staje się ciężkie, kiedy traci się smak Boga.
Umierasz, jeżeli umierają twoi bogowie. Bo żyjesz dzięki nim. A żyć możesz tylko dzięki temu, za co mógłbyś umrzeć.
Wiesz, gdy jest bardzo smutno, to kocha się zachody słońca.
Ziemi nie dziedziczymy po naszych rodzicach, pożyczamy ją od naszych dzieci.
Ziemia więcej mówi nam o nas niż wszystkie książki.
Ziemia, ojczyzna ludzi.
Mowa jest źródłem nieporozumień.
Ludzie mają zbyt mało czasu, aby cokolwiek poznać. Kupują w sklepach rzeczy gotowe. A ponieważ nie ma magazynów z przyjaciółmi, więc ludzie nie mają przyjaciół.
Nawet w obliczu śmierci przyjemna jest świadomość posiadania przyjaciela.
Bo żyć możesz tylko tym, za co zgodzisz się umrzeć.
Wszyscy dorośli byli kiedyś dziećmi, ale niewielu z nich pamięta o tym.
Oczy są ślepe, należy szukać sercem.
Gdy ktoś kocha różę, której jedyny okaz znajduje się na jednej z milionów gwiazd, wystarczy mu na nie spojrzeć, aby być szczęśliwym. Mówi sobie: „Na którejś z nich jest moja róża...
Tymczasem jesteś dla mnie jakimś chłopcem podobnym do stu tysięcy innych chłopców. I nie jesteś mi potrzebny. Także i ja nie jestem tobie potrzebny. Jestem dla ciebie tylko jakimś lisem podobnym do stu tysięcy innych lisów. ale jeśli mnie oswoisz, będziemy potrzebowali siebie nawzajem. Staniesz się dla mnie kimś jedynym na świecie.
Nigdy nie jest dobrze tam, gdzie się jest.
