Słowa, które inspirują: Odkryj mądrość cytatów Johanna Wolfganga von Goethego 📜
Szukasz inspiracji w cytatach Johann Wolfganga von Goethego? 🤔 To idealne miejsce, aby zanurzyć się w świecie jego myśli i aforyzmów! Ten wybitny niemiecki poeta, dramaturg, prozaik, uczony, a także polityk, pozostawił po sobie bogaty zbiór sentencji, które do dziś zadziwiają swoją uniwersalnością i głębią.
Goethe, żyjący na przełomie XVIII i XIX wieku, był postacią renesansu – człowiekiem wszechstronnie uzdolnionym. Jego złote myśli odzwierciedlają nie tylko jego geniusz literacki, ale także wnikliwą obserwację ludzkiej natury i świata. Twórczość tego autora łączyła w sobie elementy romantyzmu i klasycyzmu. Jego słowa są często odbiciem tych dwóch przenikających się nurtów, co czyni je wyjątkowo fascynującymi i wielowymiarowymi. Znajdziesz tu inspirujące słowa pełne mądrości, które pobudzają do refleksji i zadumy. Jego myśli to nie tylko zbiór suchych frazesów, ale przede wszystkim uniwersalne prawdy, które można odnieść do różnych aspektów życia.
Czy słowa Goethego, pełne pasji i przenikliwości, przemawiają do Ciebie? 🧐 Przekonaj się sam, jak wiele możesz odkryć, zagłębiając się w jego bogaty dorobek. Przygotuj się na podróż w głąb ludzkiej myśli i doświadcz tego, jak bardzo znane aforyzmy mogą wpłynąć na Twoje postrzeganie świata. Nie czekaj dłużej – rozpocznij swoją eksplorację już teraz i odkryj, co ma Ci do zaoferowania ten wyjątkowy umysł. Każdy z nas znajdzie tu coś dla siebie, więc wejdź i czytaj dalej! 😉
Johann Wolfgang von Goethe 61 cytatów do odkrycia
Jedynie tam, gdzie wzrokiem toniesz w niebie,
Gdzie tylkoś twój, gdzie wierzysz tylko w siebie, Gdzie nic prócz Dobra z Pięknem nie ma już, W samotność idź! - i tam świat własny twórz.
Nasza wyobraźnia posiada skłonność do wzlatywania wysoko, a czerpiąc pokarm z fantastycznych miraży poezji, stwarza mnóstwo istot fikcyjnych, w porównaniu z którymi jesteśmy nieskończenie mali, wszystko poza nami wydaje nam się wznioślejsze, a każdy doskonalszym od nas. I to dzieje się zupełnie naturalnie. Odczuwamy bardzo często swe braki, a to czego nam brak, posiada często, jak nam się wydaje, ktoś drugi. Przyznając mu tę wyższość wyposażamy go także i naszymi, własnymi zaletami, odczuwając w tym nawet pewne idealne zadowolenie. W ten sposób powstaje ów szczytny ideał, będący naszym własnym wytworem.
Większość spędza w pracy przeważną część życia, by żyć, a owa znikoma cząstka wolności, jaka im pozostaje, napawa ich taką obawą, iż czynią co mogą, by jej się wyzbyć co prędzej.
Budzę się rano z przerażeniem i bliski płaczu wiem na pewno, że ani jedno znów marzenie, nie spełni mi się, ani jedno!
Wszystko ci, bracie, pójdzie jak należy,
Żyć się nauczysz, gdy w siebie uwierzysz.
Więc takim jest los człowieka, że czuje się szczęśliwym, póki nie dojdzie do rozumu, a potem musi go stracić, by na nowo pozyskać szczęście. Biedaku, jakże zazdroszczę ci twego obłędu i nieświadomości, w której żyjesz.
Czymże jesteś dla nich? Na ogól przyjaciele lubią cię i cenią, raduje ich czasem twoja obecność i serce twe łudzi się, że bez ciebie obejść by się nie mogli. Gdybyś jednak oddalił się, gdybyś ich opuścił, czyżby odczuli brak i czyżby go czuli długo? Czy strata ta zaważyłaby na ich losie? Tak znikomym jest człowiek, że nawet tu, gdzie posiada zupełną pewność swego istnienia, nawet tu, gdzie obecność jego oddziałuje niezaprzeczalnie na drugich, nawet w pamięci, w duszy swych bliskich, nawet tutaj, trwać może jeno bardzo, bardzo krótko i bardzo, bardzo rychło musi się zamglić i rozpaść w nicość.
