Cytaty o pracy: Znajdź swoją dawkę motywacji!

Zacznij dzień od zastrzyku motywacji! Na naszej stronie znajdziesz mnóstwo cytatów o pracy, które sprawią, że praca stanie się przyjemnością, a nie tylko obowiązkiem. Czy to sentencje klasyków, czy aforyzmy współczesnych myślicieli – każdy znajdzie tu coś dla siebie. 😊

Poszukujesz inspirujących słów, które dodadzą Ci energii na cały dzień? A może potrzebujesz pięknych cytatów, aby podzielić się mądrością z bliskimi? W naszej kolekcji cytatów o pracy znajdziesz zarówno krótkie, chwytliwe sentencje, jak i dłuższe, bardziej refleksyjne myśli. Niezależnie od tego, czy jesteś na początku swojej kariery, czy jesteś doświadczonym zawodowcem, te wyjątkowe słowa na pewno Cię zainspirują. 💪

Każdy z nas potrzebuje czasem zastrzyku motywacji. Cytaty o pracy to doskonały sposób na przypomnienie sobie o tym, co jest dla nas ważne, na nowo odkrycie pasji i radości płynącej z wykonywanej pracy. Niektóre z nich mogą Cię rozbawić, inne skłonią do refleksji, a jeszcze inne pomogą Ci spojrzeć na codzienne wyzwania z innej perspektywy. Odkryj moc inspirujących słów i daj się ponieść ich magii! ✨

Przekonaj się sam, jaką wartość niosą ze sobą cytaty o pracy – to nie tylko zbiór pięknych słów, ale prawdziwa kopalnia mądrości i inspiracji. Znajdziesz tu aforyzmy o ciężkiej pracy, o sukcesie, o ważnej roli pasji w życiu zawodowym. Te inspirujące słowa pomogą Ci nabrać dystansu do problemów i podejść do pracy z pozytywnym nastawieniem. Z pewnością docenisz te wyjątkowe słowa i ich moc! 😉

Zapraszamy do zapoznania się z naszą kolekcją! Odkryj cytaty, które zmienią Twoje podejście do pracy i sprawią, że każdy dzień będzie pełen energii i satysfakcji. Kliknij i odkryj świat inspirujących myśli! 🚀



Znalezionych cytatów o pracy: 148

Ojciec majora Majora był trzeźwo myślącym, bogobojnym człowiekiem (...). Jego specjalnością była lucerna i żył z tego, że jej nie uprawiał. Rząd płacił mu dobrze za każdy korzec lucerny, którego nie zebrał. Im więcej lucerny nie uprawiał, tym więcej pieniędzy dostawał od rządu i za każdy nie zarobiony grosz kupował ziemię, aby zwiększyć ilość nie uprawianej lucerny. Ojciec majora Majora pracował bez wytchnienia nad nieuprawianiem lucerny. Długie zimowe wieczory spędzał w domu nie naprawiając uprzęży i codziennie skoro południe zrywał się z łóżka, aby dopilnować, czy nic nie zostało zrobione. Mądrze inwestując stał się wkrótce najpoważniejszym nieproducentem lucerny w okolicy. Sąsiedzi przychodzili do niego po radę w najróżniejszych sprawach, gdyż dorobił się sporej fortuny, co było dowodem mądrości.
– Jako posiejecie, tako będziecie zbierać – radził niezmiennie, na co sąsiedzi niezmiennie odpowiadali „Amen”.

Kochaj, ucz się i pracuj - to trzy najważniejsze przykazania życia Inków. Kochaj siebie jako człowieka, kochaj innych ludzi i kochaj boga, który cię stworzył. Ucz się, czyli poszukuj wiedzy, rozwijaj się i bądź coraz lepszym człowiekiem. I pracuj. Bo praca uszlachetnia.

Kiedyś mieli takiego szopa pracza, którego nazwali Herbatnik. Całymi godzinami mogli patrzeć, jak usiłuje wyprać krakersa. Stawiali na podwórku małą patelnie z wodą, potem dawali mu krakersa, a on prał krakersa za krakersem i za każdym razem się dziwił, że herbatnik znika.Patrzył wtedy na swoje maleńkie łapki i był taki zdziwiony. Nie mógł zrozumieć co się dzieje z krakersem. Większość życia spędził na praniu krakersów. Prał tez ciasteczka, ale to już nie było takie śmieszne... Kiedyś wyprał nawet wafelek od loda.

Ostatnia wieczerza Jezusa z uczniami, namalowana przez Leonarda da Vinci. Tworząc to dzieło, Leonardo da Vinci natknął się na pewną trudność. Musiał namalować Dobro pod postacią Jezusa oraz zło pod postacią Judasza - przyjaciela, który zdradza go podczas ostatniej wieczerzy. Malarz zmuszony był przerwać prace, gdyż poszukiwał modeli doskonałych. Pewnego dnia w czasie występu chóru chłopięcego, dostrzegł w jednym ze śpiewaków idealne uosobienie Chrystusa. Zaprosił go do swojej pracowni i wykonał kilka szkiców. Minęły trzy lata. Ostatnia wieczerza była prawie gotowa, jednak Leonardo wciąż nie znalazł idealnego modelu Judasza. Kardynał zaczął naciskać, żądając, by mistrz jak najszybciej ukończył obraz. Pewnego dnia, po wielu tygodniach poszukiwań, malarz znalazł w rynsztoku przedwcześnie podstarzałego młodzieńca, obdartego i pijanego w sztok. Z trudem udało mu się nakłonić swoich uczniów, by zabrali go prosto do kościoła, ponieważ nie miał już czasu na szkicowanie. Zaniesiono zdezorientowanego nędzarza do świątyni. Uczniowie podtrzymywali go, podczas gdy Leonardo nanosił na fresk rysy wyrażające okrucieństwo, grzech, samolubność, tak wyraziście malujące się na tej twarzy. W tym czasie żebrak nieco otrzeźwiał. Otworzył oczy i ujrzał przed sobą malowidło.

- Widziałem już ten obraz! - wykrzyknął z przerażeniem.

- Kiedy? - zapytał zaskoczony mistrz.

- Przed trzema laty, zanim wszystko straciłem. Śpiewałem wtedy w chórze, moje życie było pełne marzeń i pewien artysta poprosił mnie, abym mu pozował do postaci Jezusa.

- Myślisz, że to może być kwestia wirusa?
- Może zawiesiła się z powodu nieprawdopodobnego czaru księcia?
- Czy mogłybyśmy przestać mówić o księciu?
- Nie sądzę, by to było możliwe. W końcu pracujemy nad jego androidem. Pomyśl tylko o rzeczach, które ona wie, o rzeczach, które widziała, i... - Iko zawiesiła głos. - Myślisz, że widziała go nago?
- Och, na litość boską! - Cinder zdarła rękawiczki i rzuciła je na stół. - Nie pomagasz mi

(...) o poziomie sportowca nie decyduje nawet najlepsze boisko ani najbardziej wygodny ubiór, ani skrupulatne przestrzeganie trybu życia sportowego - o poziomie sportowca decyduje co innego: jego istotne uzdolnienia sportowe i jego praca nad sobą.

Ludzie są tak zagubieni, że nie są w stanie zrozumieć, że można żyć i pracować wspólnie, nie mając nad sobą przywódcy.

Chyba nie można wierzyć we wszystko, co jest napisane w książkach. Ale nie rozgłaszaj tego, bo stracę pracę.
Polityka prywatności