Cytaty Vladimira Nabokova: Złote Myśli Mistrza Pióra 📖

Zanurz się w świecie cytatów Vladimira Nabokova – mistrza słowa, którego inspirujące słowa przenoszą nas w fascynujące zakątki ludzkiej psychiki i literatury. Każdy znajdzie tutaj coś dla siebie – od błyskotliwych aforyzmów po sentencje pełne melancholii. Przygotuj się na podróż przez bogactwo myśli Nabokova, które na zawsze zmienią sposób, w jaki postrzegasz świat! 😉

Vladimir Nabokov, rosyjsko-amerykański pisarz, poeta i tłumacz, pozostawił po sobie bogate dziedzictwo literackie. Jego twórczość, znana z niezwykłej precyzji języka i wyjątkowego stylu, jest źródłem wielu niezapomnianych sentencji. Cytatami Nabokova żyją pokolenia czytelników, a jego znane frazy stały się integralną częścią kultury. W większości pochodzą one z jego powieści, a wiele z nich pozostaje aktualnych i inspirujących do dziś.

Chcesz odkryć najlepsze cytaty Nabokova? Te złote myśli nie tylko skłaniają do refleksji, ale i otwierają nowe perspektywy. Nabokov, w swoim niepowtarzalnym stylu, dotyka tematów uniwersalnych, takich jak miłość, śmierć, sztuka, i czas. Jego słowa są niezwykle sugestywne, a ich interpretacja zależy od każdego z nas.

Wiele jego inspirujących słów pochodzi z okresu jego dorosłego życia, kiedy Nabokov już zaistniał jako wybitny pisarz. Te słowa Vladimira Nabokova, które zgromadziliśmy, są przykładem jego wielkiego talentu i niezwykłego pojmowania języka. Poczuj magię jego słów i pozwól im na chwilę zadumać się nad życiem.

Odkryj piękno i mądrość zawartą w każdej z nich! Zanurz się w bogactwie cytatów i odnajdź w nich inspirację na codzienność. Zapraszamy do przeczytania kolekcji i odkrycia tajemnic tego wybitnego pisarza! ✨



Znalezionych cytatów Vladimir Nabokov: 13
Vladimir Nabokov - zobacz cytat

Literatura nie mówi prawdy, lecz ją wymyśla.

Lolito, światłości mojego życia, ogniu moich lędźwi. Grzechu mój, moja duszo. Lo- li- to: koniuszek języka robi trzy kroki po podniebieniu, przy trzecim stuka w zęby. Lo. Li. To. Na imię miała Lo, po prostu Lo, z samego rana, i metr czterdzieści siedem w jednej skarpetce. W spodniach była Lolą. W szkole – Dolly. W rubrykach – Dolores. Lecz w moich ramionach zawsze była Lolitą

Wyobraź mnie sobie; nie zaistnieję, jeśli mnie sobie nie wyobrazisz.

Wiesz, w umieraniu najstraszniejsze wydaje mi się to, że człowiek jest zdany tylko na siebie.

Była to miłość od pierwszego wejrzenia, od ostatniego wejrzenia, od każdego, wszelkiego wejrzenia.

On złamał mi serce. Ty złamałeś mi tylko życie.

Natychmiast, obłędnie, niezdarnie, bezwstydnie, boleśnie zakochaliśmy się w sobie; należy dodać, że i beznadziejnie, bo tę frenetyczną żądzę posiadania dałoby się ukoić jedynie wtedy, gdybyśmy dosłownie wessali i wchłonęli nawzajem każdą cząstkę swych dusz i ciał.

Na mordercę zawsze można liczyć, że błyśnie kunsztowną prozą.

(...) a ja wpatrywałem się w nią i wpatrywałem, wiedząc już z całkowita pewnością, jak to, że umrę, iż kocham ją ponad wszystko, co widziałem lub wyobrażałem sobie na ziemi, albo czego się spodziewałem gdziekolwiek indziej.

Lolito, światłości mojego życia, ogniu moich lędźwi. Grzechu mój, moja duszo. Lo- li- to: koniuszek języka robi trzy kroki po podniebieniu, przy trzecim stuka w zęby. Lo. Li. To.

Niektórzy ludzie - a ja do nich należę - nie znoszą szczęśliwych zakończeń.

(…) pamięć wskrzesza wszystko prócz zapachów, nic za to nie wskrzesza przeszłości w takiej pełni, jak związany z nią niegdyś zapach.

Wymazać myślą myśl - wykwintne samobójstwo, rozkoszne rozpuszczenie się!
Polityka prywatności