Tahereh Mafi cytaty

Chciałabym się śmiać, płakać, biec, ale na nic nie mogę się zdecydować.

- Idź spać.
- Idź do diabła.
- Jestem już w połowie drogi.

Spędziłam w zamknięciu już 264 dni. Towarzystwa dotrzymują mi tylko niewielki notatnik, uszkodzone pióro i liczby w mojej głowie. 1 okno. 4 ściany. 1, 5 metra kwadratowego powierzchni. 26 liter alfabetu w języku, którym nie mówiłam przez 264 dni odosobnienia. Minęło 6336 godzin, odkąd dotykałam innej ludzkiej istoty.

- Hej, ehm, przepraszam, że zawracam ci głowę, ale szukam przyjaciółki - mówi. - Nie widziałaś jej? Taka drobna, ciągle płacze, dużo mówi uczuciach...
- Zamknij się, Kenji.
- Czekaj! - woła. - To ty.

I grieve nothing. I take everything.

To dziwne. Jaką wewnętrzną pustkę czuję. Kto wie, czy nie mieszka we mnie echo. Przypominam jednego z tych czekoladowych królików, które kiedyś sprzedawano przed Wielkanocą, tych, które były tylko słodkimi skorupkami, kawałkami pustego świata. Tym jestem. Kawałkiem pustego świata.

- Woda, która nigdy się nie rusza – mówię mu. – Jest w porządku przez krótki czas. Możesz ją pić i zaspokoi cię. Ale, kiedy siedzi za długo, psuje się. Tęchnieje. Staje się toksyczna. – Kręcę głową. – Potrzebuję fal. Potrzebuję wodospadów. Chcę pędzących prądów.

Wiem tylko, że nie powinnam na nikim polegać do tego stopnia. Szukać ciągłego potwierdzenia tego, kim jestem i kim pewnego dnia chcę być. Mogę go kochać, ale nie mogę liczyć na to, że zastąpi mi kręgosłup. Nie będę niezależna, jeśli nie nauczę się radzić sobie bez kogoś, kto by mnie podtrzymywał.

Słońce jest aroganckie, odwraca się od nas plecami kiedy tylko się nami zmęczy. Księżyc jest lojalnym towarzyszem. Nigdy nie odchodzi. Zawsze jest na miejscu, przygląda się oddany, widzi nas w naszych jasnych i ciemnych chwilach, nieustannie się zmienia, zupełnie tak jak my. Każdego dnia jest nową wersją siebie. Czasem słaby i wątły, innym razem silny i pełny światła. Księżyc rozumie, co to znaczy być człowiekiem.

Czasem wydaje mi się, że moja samotność eksploduje rozsadzając mnie od środka. Czasem zastanawiam się, czy wypłakiwanie, wykrzyczenie albo wyśmianie tego obłędu może w czymkolwiek pomóc. Czasem pragnienie dotyku, bycia dotykaną jest tak silne, że porywa mnie do jakiegoś innego wszechświata, a tam, stojąc na krawędzi przepaści, nabieram pewności, że spadnę i nikomu nigdy nie uda się mnie znaleźć.

Słowa wypadają mi z ust bez spadochronów.

Teraz wiem, że naukowcy się mylą. Ziemia jest płaska. Wiem, to ponieważ zepchnięto mnie z jej krawędzi.

Chcę, żeby wiedział, co czuję. Chcę, żeby wiedział to tak, jak tylko on może to wiedzieć, wyczuwając całą głębię miłości ukrytej w każdym moim geście. Chcę, żeby wiedział, co czuję, i nigdy w to nie wątpił.

Jesteśmy jak otwarcie i zamknięcie cudzysłowu, jak cudze słowa dożywotnio na siebie skazane. Więźniowie życia, którego żadne z nas nie wybrało.

Mój dotyk zabija - Mój dotyk to moja siła
Zostałam przeklęta - Mam niezwykły dar
Jestem potworem - Mam nadludzką moc
Jestem narzędziem zniszczenia - Będę walczyć o miłość

Zamykam świat. Na klucz. Przekręcam klucz do oporu.

- Pragnę cię całej. Pragnę twego wnętrza i tego, co na zewnątrz, chcę chwytać twój oddech i chcę, żebyś pragnęła mnie tak gorąco, jak ja pragnę ciebie.
(...)
- Mówiłeś... Mówiłeś, że chcesz p- przyjaźni...
- Tak - mówi, przełykając ślinę. - Tak mówiłem. Chcę. Chcę być twoim przyjacielem. - Kiwa głową, a ja rejestruję nieznaczny ruch powietrza między nami. - Chcę być tym przyjacielem, w którym się beznadziejnie zakochasz. Tym, którego weźmiesz w swoje ramiona i do swojego łóżka, i osobistego świata w swojej głowie. Takim przyjacielem chcę być - mówi.
(...)
- Chcę wiedzieć, gdzie cię dotykać - mówi. - Chcę wiedzieć, jak cię dotykać. Chcę wiedzieć, jak cię przekonać, żebyś stworzyła uśmiech tylko dla mnie.
(...)
- Pragnę tylu rzeczy - szepcze. - Pragnę twojego umysłu. Twojej siły. Chcę być wart twojego czasu. - Jego palce muskają brzeg mojej koszulki, a on mówi: - Chcę to podciągnąć. - Ciągnie za pasek moim spodni i mówi: - Chcę to zsunąć. - Dotyka opuszkami palców boków mojego ciała i mówi: - Chcę czuć, jak twoja skóra płonie. Chcę czuć, jak twoje serce bije obok mojego, i chcę wiedzieć, że bije tak z mojego powodu, dlatego że tego chcesz. Dlatego, że nigdy - mówi, dysząc - za nic nie chcesz, żebym przestał. Chcę każdej sekundy. Każdego centymetra ciebie. Chcę tego wszystkiego.
(...)
- Jestem tak... Tak beznadziejnie w tobie zakochany...

Ciemność obdarza nas jakimś dziwnym rodzajem wolności, sprawia, że pozwalamy sobie na bezbronność w najmniej właściwym momencie.

- O, mój Boże - wzdycha Kenji do siebie. - Ta dziewczyna aż się prosi, żeby skopać jej tyłek.

O mój Boże co ja mówię nie wiem nawet skąd biorą się te słowa skąd pochodzą z jakiego drzewa je zerwałam. One po prostu rosną w moich ustach i zdarza się że za mocno przygryzam przysłówek albo przyimek a one czasami okazują się gorzkie czasem słodkie ale w tej chwili wszystko smakuje jak wyrzut sumienia wszystko co przechodzi mi przez gardło jest kłamstwem kłamstwem wierutnym kłamstwem.