Nie można poświęcać tego, co niezbędne, w nadziei zdobycia tego, co zbyteczne.
Życie to tylko niebo szydzące z ziemi.
Więc kogo kochać? Komu wierzyć? Kto nie zgotuje nigdy zdrad? Kto naszym łokciem będzie mierzyć Z usłużną miną - cały świat? Kto o nas fałszu nie powtórzy? Kto da przytułek podczas burzy? Kto się nie zlęknie naszych plam? Kto się nie znudzi nigdy nam? - O, ty, co widma szukasz mylnie, Porzuć wysiłków próżnych rój I, czytelniku drogi mój, Samego siebie kochaj silnie, Boć tylko w sobie - dobrze zważ - Taki uprzejmy przedmiot masz!