Nie pozwól mi więcej cię opuścić.
Zdaję sobie sprawę, że wszystko musi się zmieniać. Wiem tylko, że nie mogę cię stracić. Nie poznam już nikogo takiego jak ty.
- (...) Po prostu... Czy już nie można sobie czasem odpuścić? Czy już nie może sobie człowiek powiedzieć: "Strasznie mi trudno, więc przestanę się starać"? - To ustanawia niebezpieczny precedens. - W unikaniu cierpienia? - W unikaniu życia.
Park nie był jej chłopcem, był obrońcą.