Własne cierpienia uczą, że nikomu nie należy robić żadnej przykrości.
Życie, którego początku nie pamiętamy a końca nie znamy.
...Najgorszą samotnością nie jest tak, która otacza człowieka, ale ta pustka w nim samym
Człowiek miewa w życiu takie chwile, że lubi otaczać się przedmiotami, które przypominają smutek.
Bywają wielkie zbrodnie na świecie, ale chyba największą jest zabić miłość
Dziwna rzecz, jak mnie to wszystko mało obchodzi
Głupstwo, wszystko głupstwo!...(...) głupstwo całe życie, którego początku nie pamiętamy, a końca nie znamy.
Któż jednak powie, że za tymi chmurami nie ma słońca?
Człowiek jest wtedy najszczęśliwszy, kiedy dokoła siebie widzi to, co nosi w sobie samym...
Cóż to za okrutna dola nie być do niczego przywiązanym, niczego nie pragnąć, a tak wiele rozumieć...
Posłuchaj. Gdyby mi się ziemia rozstąpiła pod nogami... rozumiesz?... Gdyby mi niebo miało zawalic się na łeb- nie cofnę się, rozumiesz?... Za takie szczęście oddam życie...
Przez rok cierpiałem na jakąś chorobę mózgową, a zdawało mi się, że jestem zakochany.
I wyobrażał sobie, jaki to przyjemny musi być chłód noża wbitego w rozgorączkowane serce.
Czuł w duszy dziwną pustkę, a na samym jej dnie coś jakby kroplę piekącej goryczy. Żadnych sił, żadnych pragnień, nic, tylko tę kroplę tak małą, że jej niepodobna dojrzeć, a tak gorzką, że cały świat można by nią zatruć.
Nie dbam o taki świat, który dwoje ludzi skazuje na tortury tylko dlatego, że się kochają
Jedyną rzeczywistością, która nie zawodzi i nie kłamie, jest chyba - śmierć.
Gdybym między tymi tłumami mógł zgubić samego siebie.
...i odrzuciłem szczęście, które samo wpadło mi w ręce... Ale czy może być szczęściem to, czego nie pragniemy?...
Świat należdy do tych, którzy go biorą.
Człowiek jest jak ćma : na oślep rwie się do ognia, choć go boli i choć się w nim spali. Robi to jednak dopóty - dodał po namyśle - dopóki nie oprzytomnieje. I tym różni się od ćmy.
