Przyjaciół dlatego nazywa się szczerymi, że potrafią szczerze cieszyć się z naszych porażek i szczerze ubolewać nad naszymi sukcesami.
Rzeczą ludzi małych jest potykać się na małych problemach, rzeczą ludzi wielkich przechodzić ponad nimi.
Są ludzie, którzy umierają jeszcze za życia, i tacy, którzy żyją nawet po śmierci.
Są tacy którzy czekając na swoje 5 minut, tracą całe życie.
Są tacy, którzy z miłości do Boga, zapominają o miłości do człowieka.
Starość przychodzi dopiero wtedy, gdy zaczynamy mieć więcej wspomnień niż marzeń.
Starszym ludziom dopiero po śmierci oddajemy szacunek, należny za życia.
Szczęście jest jak domek z kart, łatwiej je zburzyć niż zbudować.
Taka już świata złośliwość, że prawo rzadko znaczy sprawiedliwość.
To nie nazwisko nadaje znaczenia człowiekowi, ale człowiek nazwisku.
Tylko od nas zależy, czy będziemy ubożsi o jeden dzień, czy też bogatsi o to, czego w nim dokonaliśmy.
Tym co zdradza nas najczęściej nie są ani przyjaciele, ani wrogowie ale nasz własny język.
W pogoni za lepszym życiem marnujemy to, które jest nam dane.
Wciąż biegając za szczęściem uciekamy przed tym, które już nas spotkało.
Wciąż szukamy swego anioła, demony przychodzą same.
Wielkość człowieka ocenia się nie po stanowisku jakie zajmuje, ale po tym, czy potrafi zachować do niego dystans.
Wyobraźnia jest jak dziki kot, który chodzi własnymi ścieżkami, poczym wraca obdarty i obolały w rzeczywistość.
Z życiem jest jak z sukienką, można mieć bogate i kolorowe życie, a jednak je zmarnować; można też mieć życie zwyczajne i nosić się z klasą.
Za nic tak drogo nie płacimy jak za własną głupotę.
Zamiast podążać cudzą drogą, znajdź własną.
