Poznaj Pasję i Mądrość w Cytatach Emily Brontë 📖
Szukasz cytatów Emily Brontë, które poruszą Twoje serce i umysł? 🧐 Ta niezwykła autorka, znana przede wszystkim z „Wichrowych Wzgórz”, pozostawiła po sobie nie tylko powieści, ale również aforyzmy i sentencje pełne pasji, głębi i mrocznej romantycznej wrażliwości. Jej słowa, choć osadzone w realiach XIX-wiecznej Anglii, do dziś rezonują z czytelnikami na całym świecie, oferując wgląd w ludzką psychikę i naturę namiętności.
Emily Jane Brontë, urodzona w 1818 roku, wiodła życie z dala od zgiełku świata, w surowej scenerii angielskiej prowincji. To właśnie w tym odosobnieniu, gdzie natura była jej towarzyszką, a wewnętrzne przeżycia źródłem inspiracji, narodziła się jej wyjątkowa twórczość. Choć zmarła młodo, w wieku zaledwie 30 lat, jej słowa przetrwały próbę czasu, stanowiąc świadectwo jej niezwykłej wrażliwości i głębokiego zrozumienia ludzkiej kondycji. Jej złote myśli to często wyraz burzliwych emocji, namiętności, ale też refleksji nad sensem życia i miłości. 💔
Chcesz odkryć inspirujące słowa Emily Brontë, które dotkną Twojej duszy? Zanurz się w świecie jej znanych i nieznanych myśli, które zaskakują swoją uniwersalnością i emocjonalną mocą. Niezależnie od tego, czy szukasz mądrości życiowych, czy po prostu chcesz poszerzyć swoje horyzonty, w jej twórczości każdy znajdzie coś dla siebie. To myśli, które nie tylko inspirują, ale też prowokują do refleksji nad własnym życiem i relacjami z innymi. Nie zwlekaj, ruszaj w podróż po jej niesamowitym dorobku i daj się porwać jej cytatami! 👇
Emily Jane Brontë 14 cytatów do odkrycia
Rozsądny człowiek powinien poprzestać na towarzystwie swej własnej osoby.
- Zna pani na pewno taki nastrój, kiedy człowiek, siedząc samotnie i przyglądając się kotce liżącej na dywaniku swoje małe, tak się tym przejmuje, że jest poważnie zirytowany, jeżeli jedno uszko zostanie pominięte.
- To okropnie leniwy nastrój.
- Przeciwnie, nieznośnie czynny.
Będzie kochał i nienawidził w sposób równie skryty i uważał za coś na kształt impertynencji, jeśli sam stanie się przedmiotem miłości lub nienawiści.
(...) na nim jednym skupiają się moje myśli w tym życiu. Gdyby wszystko inne zginęło, lecz on pozostał, ja nadal bym istniała; lecz gdyby wszystko inne trwało, a on został unicestwiony, cały wszechświat stałby mi się całkowicie obcy.
Cały świat jest straszliwie przepełniony wspomnieniami tej, która istniała i którąm stracił.
Gdy spojrzę na tę posadzkę, widzę jej rysy odbijające się w płytach.
Widzę ją w każdym obłoku, w każdym drzewie, napełnia sobą mroki nocy,
objawia mi się dniem wszędzie, gdzie spojrzę.
Obraz jej otacza mnie bezustannie!
W każdej najpospolitszej twarzy, męskiej czy kobiecej, nawet w mojej własnej, widzę rysy jej twarzy.
On jest wszystkim, co nadaje mojemu życiu sens. Gdyby wszystko inne zginęło, lecz zostałby on, ja wciąż bym istniała. Gdyby zaś wszystko inne pozostało, a on był unicestwiony, wszechświat stałby się dla mnie czymś nieskończenie obcym; nie czułabym, że do niego należę.
Oby przebudziła się w męczarniach! - krzyknął z niepohamowaną pasją tupiąc nogą i jęcząc. - Kłamała aż do końca! Gdzie ona jest? Nie tam, nie w niebie, nie przepadła... więc gdzie? Mówiłaś, że moje cierpienia są ci obojętne. O jedno będę się modlił, póki mi język nie zesztywnieje: Katarzyno Earnshaw, obyś nie zaznała spoczynku tak długo, jak ja żyję. Powiedziałaś, że cię zabiłem, stań się więc nawiedzającym mnie upiorem. Duchy zamordowanych prześladują po śmierci zabójców. Ja wierzę, ja wiem, że upiory chodzą po ziemi. Pozostań przy mnie na zawsze - przybierz, jaką chcesz, postać - doprowadź mnie do obłędu, tylko nie zostawiaj mnie samego w tej otchłani, gdzie nie mogę cię znaleźć! O, Boże! To się nie da wypowiedzieć! Nie mogę żyć bez mego życia. Nie mogę żyć bez mojej duszy!"
