Nagle mam wrażenie, że na świecie jest tylko tych dwoje, pędzą ku sobie na oślep, zdarzając się, obejmując, tracą równowagę i wpadają na ścianę. Dopiero wtedy nieruchomieją, wtuleni w siebie jak jedna, niepodzielna istota.
Masz w sobie tyle uroku co zdechła dżdżownica
Nie mogę uwierzyć, że tak normalnie wyglądam na zewnątrz, choć w środku mam kompletne pobojowisko.
Niszczenie jest znacznie łatwiejsze od tworzenia
I niech los zawsze wam sprzyja.
Szkoda, że nie możemy zatrzymać tej chwili, tu i teraz, żeby żyć w niej na zawsze.
Jesteśmy niestałymi, głupimi istotami ze słabą pamięcią i ogromnym darem do samozniszczenia.