A cokolwiek wędrowało w tych murach, wędrowało samotnie.
Bo widzisz, najgorszą samotnością nie jest ta, która otacza człowieka, ale ta pustka w nim samym, kiedy z kraju nie wyniósł ani cieplejszego spojrzenia, ani serdecznego słówka, ani nawet iskry nadziei.
Boimy się samotności, bo stawia nas twarzą w twarz ze sobą.
Czasami każdy człowiek potrzebuje trochę samotności, aby umiał docenić to co ma i zapomniał o tym, czego mu najbardziej brakuje.
Czujesz się osamotniony. Postaraj się odwiedzić kogoś, kto jest jeszcze bardziej samotny.
Drzewa nie istnieją osobno ani samotnie. Tym, co je łączy, to korzenie.
Idziemy przez ten świat samotnie, ale jeśli mamy szczęście, to przez jedną chwilę należymy do kogoś i ta jedna chwila pozwala nam przetrwać całe wypełnione samotnością życie.
