Michael Grant cytaty

Świat jest taki, jakim go uczynimy. Ale myślę też, że czasami możemy prosić Boga o pomoc, a On pomoże. Czasami mi się wydaje, że siada i mówi: "Jejku, co te głupki teraz wyprawiają. Chyba lepiej trochę im pomóc.

Prawdziwy bohater wie, kiedy odejść.

- Czasami cię nienawidzę! - zawołał, ruchem nadgarstka posyłając kamień z klifu na dół, prosto do wody.
- Tylko czasami? Diana uniosła brew sceptycznie. - Ja nienawidzę cię prawie cały czas.

- Chcesz mi powiedzieć, że pod ziemią jest masa uranu i nikt nie powinien myśleć, że to niebezpieczne? - spytał Edilio sceptycznym tonem.
- Masa uranu i kości jednego faceta - uzupełnił Quinn. - Witaj w Perdido Beach, nasze motto brzmi: "Promieniowanie? Jakie promieniowanie?

(...)- Ale to nie szkodzi, bo rzeczy, którymi się martwisz, prawie nigdy się nie zdarzają, prawda?
- Tak- przyznała dziewczynka.- Ale rzeczy, o których marzę, też się nie zdarzają.

- Czyli twój ojciec znika, a ciebie nawet nie interesuje, dlaczego? - spytał Caine. - Ciekawe. Ja zawsze chciałem wiedzieć, kim byli moi prawdziwi rodzice.
- Niech zgadnę. Jesteś młodym czarodziejem, wychowanym przez mugoli.

- Sadyzm - powiedziała Diana - czerpanie przyjemności z cierpienia innych.
Drake rozciągnął usta w swym rekinim uśmiechu - Nie boję się słów.
- Gdybyś się ich bał, nie byłbyś psychopatą.

- Czyli turbin nie napędzają gigantyczne chomiki?! - wydarł się Quinn. - Ktoś wprowadził mnie w błąd!

Zła dziewczyna wybiera złego chłopaka. Tak to już jest na świecie. Zwłaszcza gdy dotyczy to tego świata.

Ale kiedy rzeczywistość była beznadziejna, fantazja stawała się niemal niezbędna

Na tablicy wyraźnie widniał napis "Wielom, , .
- Pisała słowo "wielomian, , - powiedziała Astrid teatralnym szeptem.
- No, nie domyśliłbym się - stwierdził z drwiną w głosie Sam.
- Ja raz miałem wielomian - odezwał się Quinn. - Lekarz mi go usunął.

Sam ruszył w stronę domu Brianny. Brittney poszła za nim. Absolutna normalka, pomyślał Howard, idąc za nimi. Po prostu kolejny spacerek z trupem.

(...)Ty pokręcony głupi palancie, kocham cię. Nie powinnam. Naprawdę. Jesteś chory, chory! Ale kocham cię.(...)

_Nie martw się. Nie pozwolę ci spaść.
- Tak? To po co przyniosłaś kask?
Rzuciła mu nakrycie głowy.
- Na wypadek, gdybyś jednak spadł.

And sometimes when you lie to me. Sometimes I'll lie to you. And there isn't a thing you could possibly do. All these half- destroyed lives. Aren't as bad as they seem. But now I see blood and hear people scream. Then I wake up. And it's just another bad dream..." ("I czasem gdy mnie okłamujesz. Czasem ja okłamuję ciebie. I zupełnie nie możesz nic zrobić. Wszystkie na wpół zniszczone żywoty. Nie są tak złe, jak się zdaje. Lecz teraz widzę krew i słyszę ludzkie krzyki, wtedy się budzę. I to tylko kolejny zły sen...")

Drake nie omieszkał poszukać papierów Diany w gabinecie szkolnego psychologa, dzień po nastaniu ETAP- u. Nie znalazl ich jednak. Dziewczyna zostawiła za to otwartą teczkę Drake'a i narysowała uśmięchniętą buźkę przy słowie "sadysta".
Drake już wcześniej jej nie cierpiał. Ale po tym wydarzeniu nienawiść do Diany stała się niemal treścią jego egzystencji.

- Jak myślisz, co to za ryba? - zwrócił się Sam do Astrid.
Przyjrzała się bliżej wskazanemu okazowi.
- Zdaje się, że to Pesce niejadalis. - odrzekła.
- Tak? - skrzywił się - Myślisz, że da się zjeść?
Astrid westchnęła teatralnie.
- Pesce niejadalis? Niejadalna? To przecież dowcip. Spróbuj nadążać, to naprawdę łatwe.
Uśmiechnął się.
- Prawdziwy geniusz wiedziałby, że nie załapię. Ergo, nie jesteś prawdziwym geniuszem. Ha, Widzisz, wtrąciłem "ergo".
Posłała mu litościwe spojrzenie.
- Robi wrażenie, Sam. Zwłaszcza u chłopaka, który używa słowa "no" w dwudziestu dwóch różnych znaczeniach.
Sam przystanął, ujął ją za ramię, obrócił w swoją stronę i przyciągnął bliżej.
- No - Szepnął jej do ucha.
- Dobra, dwudziestu trzech. - Poprawiła się. Odepchnęła go. - Muszę zrobić zakupy. Chcesz jeść, czy wolisz.. no?
- No. Zawsze.
Popatrzyła na niego krytycznie.

Mały Pete nie pamiętał zbyt wiele z tego, czego uczyli go rodzice i siostra, kiedyś, dawno temu. Pamiętał jednak, że nie wolno bić innych.
Bo to nie jest w porządku.

- Prosiłem Go, żeby pozwolił mi umrzeć. Modliłem się do Boga, którego Astrid tak lubi, i powiedziałem: Boże, jeśli istniejesz, zabij mnie. Nie pozwól, bym dalej czuł ten ból.

- Drake nie żyje- odparła Astrid- Zmarli nie wracają. Nie bądźmy śmieszni. (...)
- Tak- powiedział Howard- wiesz ta od dawna martwa Brittney.Bardzo martwa. Ta, która dawno została pochowana, a teraz nagle siedzi w moim domu i nawija. Właśnie ta Brittney.