Jostein Gaarder cytaty

Bóg trochę ludzi rozpieścił, tworząc za dużo naraz. Zbytek wspaniałości utrudnia nam widzenie Boga. Ale dzięki temu on sam może pozostawać w ukryciu.

Był sobie raz rosyjski astronauta i rosyjski neurochirurg. Rozmawiali o chrześcijaństwie. Neurochirurg był wierzący, a astronauta nie. „Wiele razy latałem w kosmos – chwalił się astronauta – ale nigdy nie widziałem żadnego anioła”. Neurochirurg ze zdziwienia aż otworzył usta. W końcu odparł: „A ja zoperowałem sporo inteligentnych mózgów, lecz nigdy nie widziałem ani jednej myśli”.

Czas dopadnie nas wszędzie, bo wszystko, co nas otacza, zanurzone jest w tym niespokojnym żywiole.

Czy to nie smutne, że większość ludzi musi zachorować, by zdać sobie sprawę z cudowności życia?

Galaktyki są jak wyspy na oceanie, takie, z którymi nie ma połączeń promowych.

Gwiazda to tylko mała iskierka wielkiego ogniska w niebie.

Ludzkie życie na ziemi jest jak niekończąca się sztuka teatralna. Przybywasz i odchodzisz. Raz, dwa, trzy odchodzisz Ty...

Na naszej planecie żyje pięć miliardów ludzi, tymczasem człowiek zakochuje się w jakiejś jednej osobie i nie wiadomo dlaczego, nie chce jej zmieniać na żadną inną.

Niczego nie można wykluczyć, ale we wszystko należy też wątpić.

Od śmiechu niedaleko jest do płaczu, bo szczęście jest kruche jak szkło.

Ogromnie boli myśl o chwili, w której nie będzie już następnych dni.

Urodzić się, znaczy tyle, co dostać cały świat w prezencie.

We wszechświecie są być może setki miliardów galaktyk, a w każdej galaktyce są setki miliardów gwiazd. Gdybyśmy byli zupełnie sami, było by to idiotyczne marnotrawienie miejsca.

Za każdym razem gdy na świat przychodzi dziecko, świat jest tworzony od nowa.

Marzenie o czymś nieprawdopodobnym ma własną nazwę. Nazywamy je nadzieją.

Sami tworzymy to, kim jesteśmy.

Nie można być chrześcijaninem "trochę" czy "do pewnego stopnia". Bo albo Jezus zmartwychwstał pierwszego dnia Wielkanocy, albo nie. A jeśli rzeczywiście powstał z martwych, jeśli naprawdę umarł, by nas zbawić, to jest to tak niesamowite, że musi przeniknąć całe nasze życie.

Gdyby ludzki mózg był tak prosty, że moglibyśmy go zrozumieć, bylibyśmy wtedy tak głupi, że nie zrozumielibyśmy go i tak.

Wszyscy ludzie są mniej lub bardziej dziwni. Jestem człowiekiem, a więc jestem mniej lub bardziej dziwna.

Nie można przeżywać tego, że się istnieje, bez świadomości, że kiedyś się umrze. Tak jak niemożliwe jest myślenie o śmierci bez myślenia o tym, jak wspaniałe jest życie.