Co nie boli, to nie życie, co nie przemija, to nie szczęście.
Czas nuży i męczy tylko tych, co żyją zajęci jedynie błahymi troskami.
Dzieci często bywają tak okrutne w słowach, jak dorośli jedynie w myślach pozwalają sobie na to.
Kto się boi nie wiedząc właściwie czego, podwójnie się boi.
Miłość ujawnia swą pełną siłę, gdy dwoje zwykłych, słabych ludzi, przemienia w istoty, które nie boją się ani zmian, ani nieszczęść, ani rozstań, ani chorób, ani życia, ani śmierci.
Nawet największe pustynie mają swoją wiosnę, choćby najkrótszą i niedostrzegalną.
Piękno to złudzenie i pułapka na drodze człowieka, jedno z nie dających się objaśnić przekleństw jego istnienia.
