Zanurz się w Świecie Myśli Éric-Emmanuel Schmitta 📖
Cytaty Éric-Emmanuel Schmitta to skarbnica inspirujących słów, które poruszą Twoją duszę i skłonią do refleksji nad życiem. Znajdziesz tu sentencje pełne mądrości, aforyzmy, które rozśmieszą i poruszą, a także złote myśli, które na długo pozostaną w Twojej pamięci. Każdy znajdzie tu coś dla siebie! 😉
Éric-Emmanuel Schmitt, znany francuski pisarz i dramaturg, swoimi utworami porusza serca czytelników na całym świecie. Jego twórczość charakteryzuje się głęboką refleksją nad egzystencją człowieka, a jego cytaty są doskonałym odzwierciedleniem tej filozofii. Słowa Schmitta to nie tylko pięknie ułożone zdania, ale prawdziwa kopalnia mądrości życiowej. To sentencje, które pobudzają do myślenia i skłaniają do zmiany perspektywy.
Wśród licznych cytatów Schmitta znajdziesz zarówno te pełne humoru i ironii, jak i te melancholijne, które skłaniają do zadumy. To bogactwo różnorodnych myśli – od tych dotyczących miłości i przyjaźni, po te dotyczące sensu życia i śmierci. Niektóre jego aforyzmy są krótkie i zwięzłe, inne – rozbudowane i pełne metafor. Wszystkie jednak łączy jedno: głębia i niezwykła moc oddziaływania.
Czytając myśli Éric-Emmanuel Schmitta, odkryjesz inspirujące słowa, które pomogą Ci lepiej zrozumieć siebie i otaczający Cię świat. To najlepsze cytaty, które warto zapamiętać i przypominać sobie w trudnych chwilach. Zachęcamy do lektury! Odkryj moc słów Éric-Emmanuel Schmitta i pozwól im wpłynąć na Twoje życie. 🥰
Éric-Emmanuel Schmitt 113 cytatów do odkrycia
Na moje cierpienie nie ma lekarstwa! Co to za pomysł kazać mi brać tabletki, jak tylko okażę jakieś uczucie?
Nieważne, czy świat mi się podoba, czy nie, przyjmuję go takim, jaki jest, i zakasuję rękawy.
Są dwa rodzaje ludzi: tacy, którzy mają żal do siebie, i tacy, którzy mają żal do innych.
Niektórych słów nie mógłbym wypowiedzieć, nie rozpadając się przy tym na kawałki.
Moja miłość do ciebie to jądro, to mgławica w głębi mojego umysłu, to coś, do czego nie mam dostępu, czego nie mogę zmienić. Jakaś część ciebie wciąż we mnie żyje. Tkwisz we mnie. Jestem twoim odbiciem, ty jesteś moim, żadne z nas nie może istnieć oddzielnie.
Catherine pomyślała, że jej życie przypomina niedzielne popołudnie, długie, ponure, pełne niejasnych nadziei, mglistego żalu, a dominująca nad wszystkim gorycz nie pozwala delektować się nawet tą odrobiną egzystencji, której można by skosztować.
Szaleństwo. Nikt mi się nie może oprzeć. Pan Ibrahim dał mi broń absolutną. Cały świat bombarduję uśmiechami. Nikt nie traktuje mnie już jak psa.
Jak bardzo z upływem lat stajemy się wolni. W wieku 20 lat jesteśmy tym, co uczyniło z nas wykształcenie, ale już około 40- tu tym, co powstało w wynku własnych wyborów, jeżeli takich dokonaliśmy.