A z pustką, którą w sobie nosisz, gdzie do tej pory zaszłaś?
Ale ja potrzebowałam Cię, nieznośnie. Potrzebowałem Twojego życia, aby rozbudzić moje, potrzebowałem Twojego uwielbienia, aby poczuć, że jeszcze coś dla kogoś znaczę
- To dlatego, że nie patrzysz uważnie. Nie ma dwóch identycznych chwil, świat nieustannie płynie, przemienia się, zmienia kształt, ale ty jesteś za bardzo rozkojarzona, żeby zdać sobie z tego sprawę. Odgłos wiatru jest jak śpiew, to powolny, to znów gwałtowny. Daleki grzmot. Metaliczne kroki owadów na ziemi. Odłamki czarnego kryształu toczące się w oddali. Naucz się słuchać.
Umrzeć jest łatwo. To życie wymaga odwagi.
- Zostało mi tak niewiele, czego mógłbym się uczepić... I nie chcę, aby mi to odebrano. - Nikt nie może nam odebrać wspomnień - rzekł Lonerin ze smutnym uśmiechem. - Mylisz się. Rzeczywistość wyrywa je nam jedno po drugim.